|
może na świecie jestem krótko,może mam dopiero 16 lat.może na tyle wyglądam,lecz tak naprawdę ból doświadczeń sprawia,że jestem dojrzała,bardziej niż myślicie.nikt tak naprawdę mnie nie zna.nie wiecie co chora,nieodwzajemniona uparta miłość robi z człowieka.dziewczyna w moim wieku dopiero uczy się żyć. ale czy to sprawiedliwe,że na starcie dostaje takiego kopa w dupę ? mogę się złościć, buntować,ale losu nie zmienię.tak zapisane jest moje życie.ciekawe czy ten,kto je układa bierze pod uwagę to,że po takich przeżyciach nie będę już normalnie żyć.nie pokocham,nie zaufam.całe życie będę trwała w tym cholernym strachu,że znów będę cierpieć.nie będę już normalnie cieszyć się z życia.z czasem przestanę potrafić się uśmiechać.ale taki mój los i muszę go zaakceptować.nie dziwcie się jednak,gdy w pewnym momencie nie wytrzymam i skończe z tym życiem.
|
Dodaj komentarz
