Czuję się, jak­by pod ko­niec każdej mo­jej bu­dow­li, ktoś sta­wiał ładu­nek i dop­ro­wadzał do ek­sploz­ji, a ja za każdym ra­zem bez słowa, os­tatka­mi sił, zbieram po ko­lei od no­wa ce­giełki i zaczy­nam znów budować.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!