To niesa­mowi­te, jak słabo zna­my ludzi, których spo­tyka­my tak często. Wi­duje­my ich niemal codzien­nie, a tak nap­rawdę nie ma­my pojęcia kim są. Nie wiemy o czym marzą, czym się pas­jo­nują czy co lu­bią ro­bić o trze­ciej nad ra­nem. Nie zna­my na­wet jed­ne­go roz­działu ich his­to­rii. To smut­ne, że co­raz bar­dziej za­mykaj­my się na in­nych i od­da­lamy od nich. Nie chce­my szczerze roz­ma­wiać i po­rusza­my tyl­ko błahe te­maty. Ale naj­gor­sze jest to, że nie widzi­my w tym nic złego...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!