|
Nie chcę sobie nawet wyobrażać, co byłoby, gdybym zaczęła teraz myśleć. Pewnie zaczęłabym płakać,tak,że nie mogłabym złapać oddechu. Nie chcę widzieć siebie już w takim stanie. Nikt nie może mnie tak widzieć. Nigdy. Dziś znajdę dla siebie miejsce w tym zimnym, pustym łóżku, zamknę oczy i nie pozwolę myślom wejść do mojej głowy.Będę leżeć obok moich smutków,ale nie będę smutna, a jeśli będę to nie powiem sobie tego, nie przyznam się przed samą sobą.Nie mogę wiedzieć,że jest mi źle,nikt nie może wiedzieć.Nie mogę tylko wdrażać się w każde słowo, każdy dotyk, którego już nie poczuję i nie usłyszę.Nie mogę się zabijać. Zaraz zgaszę światło,się położę i będzie jak zawsze, będę mieć dreszcze z zimna, aż w końcu przypomnę sobie, że umiem nad sobą zapanować i przestanę się trząść,i odetchnę głęboko.Dziś nie mogę płakać. Chociaż tak bardzo palą mnie oczy i tak bardzo tęsknię za twoim głosem. Nigdy nie pomyślałabym,że wytrzymam kiedyś aż tak dokuczliwe nocne boleści.
|
Dodaj komentarz
