Przes­tały przeszkadzać mi kłam­stwa. Zasłaniałam je czer­wo­nym płaszczem, pra­wie jak dla by­ka. Drażnił mo­je oczy, ale wciąż je zasłaniał. Cie­szyłam się jak małe dziec­ko, że po­mimo słów, czynów i kłam­stw wiszących w po­wiet­rzu, zna­lazłam jakąś smugę czys­te­go po­wiet­rza. Od­dychałam sa­mot­nie. Na­pojo­na niewidzial­nością Twych czynów, uczyłam się, kochać. Cza­sami tyl­ko nienawidzić.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!