|
Jednak przypuszczenia mnie nie myliły. Siedziałaś nad rzeką pomimo chłodu i pochmurnej pogody miałaś założone okulary przeciwsłoneczne, spódnicę i bluzkę na ramiączkach. Stanąłem za Tobą i podziwiałem Twoją wspaniałą posturę ciała. Twoje rozwiane przez wiatr, długie kasztanowe włosy. Szczupłą sylwetkę delikatnie pochyloną do przodu. Spoglądałaś przed siebie podziwiając rwącą rzekę. Ściągnąłem bluze i zarzuciłem ci ją na ramiona, jednak ty ją odepchnęłaś, wtedy dostrzegłem twoją złość i smutek. Długo wahałem się czy pytać o co chodzi, przecież jestem dla ciebie obcy. Wstałaś i szykowałaś się do odejścia jednak ja złapałem cię za nadgarstek i przysunąłem do siebie, spokojnie i delikatnie. Ściągnąłem okulary i spojrzałem w twoje przeszklone łzami oczy, na których widok serce mi zamarło a później automatycznie pękło. Nie powiedziałem nic pogładziłem twój chłodny policzek a zaraz później poczułem chłód całego twojego ciała. Wtuliłaś się we mnie płakałaś, a ja czułem że mam przy sobie skarb.
|
Dodaj komentarz
