|
"Zamiast myśleć kategoriami chcę, pragnę, mam ochotę, zaczynamy używać w stosunku do siebie tylko jednego polecenia : powinnam. Ulepione z tych powinności nie wymagających od nas ani odwagi wyborów, ani odwagi decyzji, zaczynamy coraz bardziej przypominać układane przez innych puzzle, z wcześniej już zaprojektowanym na opakowaniu obrazkiem. Od zatracenia ratuje nas nie jego ostateczne ułożenie, lecz brakujący w nim element.Ten zagubiony element, to właśnie Ty prawdziwa.Gdy go brakuje, nasz autoportret nie może być skończony. To sygnał, że czas na zmiany. Rozrzućmy więc puzzle raz jeszcze i dokładnie przyjrzyjmy się z jakich elementów - powinności miałyśmy zostać ułożone."
M. Domagalik, Siostrzane uczucia.
|
Dodaj komentarz
