|
Straciłam trochę sił już na początku. Od początku wszystko wydawało się dla mnie zbyt duże i ciężkie, więc poddawałam się na starcie. Nie chciałam walczyć, wiedziałam, że i tak w końcu umrę, że nawet walka nie zmieni mojego przeznaczenia. Umarłam jeszcze zanim zaczęłam w pełni żyć. Od zawsze byłam słaba, okrutnie słaba i wyczerpana. Nie umiałam regenerować sił, nie wiedziałam jak zalepić dziurę w duszy, więc zostawiłam ją samą sobie. A ona rosła, z każdym dniem stawała się coraz bardziej widoczna. Nie mogłam jej pokazać, musiałam ją ukryć. I wrzucałam w nią różne rzeczy, nocne przemyślenia, codzienne lęki, poranne krzyki, wieczorne łzy. Nic nie pomagało, dziura rosła i rosła, a ja nie miałam już sił, nie miałam ani grama nadziei. I poddałam się. Przegrałam, aby wygrać. Upadłam, aby powstać. Teraz muszę tylko znaleźć siłę,nie mogę znów zaczynać bez niej. Moja siło, moja nadziejo, zostańcie. Obiecuję, że tym razem będzie inaczej, tym razem już się nie poddam. / black-lips
|
Dodaj komentarz
