|
łapię w dłoń Twoją fotografię,przyglądam się jej,płyną słone łzy,których opanować nie potrafię. zadaje sobie setki pytań,jak mogłeś do tego dopuścić,że zniszczyłeś mi całe życie,a przede wszystkim możliwość na szczęście.nie mogę już dłużej na nią patrzeć,nie panuję nad swoim emocjami,uderzam ramkę o ścianę,fotografię targam na kawałki. im mniej zostaje na zdjęciu tym głośniej płaczę. chciałabym tak bardzo zapomnieć o tym,co było między nami. nigdy nie wiesz,jak się czułam i jak się czuję,gdy nie ma Cię obok mnie. we mnie wielka pustka,wypełniona krwią. ręce w bliznach,serce w bliznach,serce pokrwawione od strzałów. łzy spuchnięte od płaczu. powiedz mi proszę,jak mam żyć? jak mam sobie radzić z tym wszystkim? czekam,aż wszystko się zmieni,aż los się uśmiechnie. choć z dnia na dzień coraz bardziej moja nadzieja i wiara gaśnie. gaśnie tak,jak ja się wypalam,z każdym dniem coraz bardziej. nie chcę już na Ciebie czekać i łudzić się,że się zjawisz,bo tak nie będzie. wszystko się wypaliło.
|
Dodaj komentarz
