Byłam pew­na, że za­pom­niałam. Do wczo­raj. Za­sypałam Cie pod stertą książek, prze­lot­nych znajomości, niesa­motnych wie­czorów. Mi­neło troche cza­su, który kojąco zab­liźnił niektóre wyrzu­ty su­mienia. Wczo­raj poczułam, że jest jak daw­niej, że do­piero co się poz­na­liśmy. Że nie ma jej, nie ma je­go, że nie ma wielu tych niepot­rzeb­nych słów wyk­rzycza­nych w złości. Tyl­ko złudze­nia. I kiedy zbliżam się do Ciebie ro­bie krok do tyłu. Chciałabym wy­ciąć Cie z kar­tki pa­pieru omi­jając nożyczka­mi Ją i po­wiesić Twój por­tret nad łóżkiem,żebys zaw­sze przy mnie czu­wał.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!