|
'Spójrz na mnie'. 'Nie, jak ja wyglądam'. 'Powiedziałem spójrz'. I łapiąc mnie za brodę sam odwrócił moją głowę w kierunku swoich oczu. 'Damy radę. Wszystko jest ok, rozumiesz?' I tulił mocno do siebie. W tamtych chwilach jego ramiona i słowa były największym ukojeniem. Klęczał przede mną totalnie rozmazaną, trzęsącą się, zestresowana ocierał moje łzy, głaskał po policzku, całował, pocieszał, krzyczał, że mam przestać, że jest i będzie. Kiedy skulona pod jego kołdrą na łóżku, przytulam do poduszki i usiłowałam opanować myśli, które rozpierdalały mi głowę on po prostu był. Z całej swojej siły. I chciałabym by był tak odpowiedzialny już zawsze. No cóż... trzeba płacić za swoje pokusy i pragnienia. /desire.me
|
Dodaj komentarz
