To dziw­na rzecz, kiedy stra­ciłeś ją już daw­no te­mu i szans na powrót nie ma, a ty wciąż jej szu­kasz. Bo cho­ciaż pop­rzy­siągłeś so­bie, że dasz so­bie spokój, to gdzieś w pa­mięci i ni­bymózgu na­dal siedzą te cho­ler­ne zad­ry które drażnią i swędzą. Tak bar­dzo chciałbym, aby nig­dy jej nie spot­kać, tak bar­dzo. A jed­nak przeszłości od­kręcić nie mogę, je­dyne więc na co liczę to że ona już nig­dy mnie w tej pos­ta­ci nie spot­ka. Jeśli jed­nak się na nią nat­knę, to chętnie po­pat­rzę, poob­serwuję i ucieknę gdzie sól rośnie. Właśnie tak.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!