|
Czas to dziwne zjawisko. Płynie wolno jak rzeka, gdy mamy go za dużo albo biegnie jak oszalały kiedy najbardziej nam go potrzeba. I tego właśnie potrzebuje - czasu. Chcę, byś siedział obok mnie, przytulając i nie patrząc na zegarek. Chce, byś mówił rzeczy jakich nigdy przedtem nie mówiłeś. Chcę czuć, że naprawdę jestem dla Ciebie ważna, że nie liczy się wszystko inne, że nic innego prócz mnie nie ma dla Ciebie żadnego znaczenia, że jesteś dla mnie tu i teraz i w tym miejscu na zawsze pozostaniesz, że nie odejdzie jutro z uśmiechem na ustach mówiąc, że ten rok i dziewięć miesięcy to najgorszy czas w Twoim życiu, że to właśnie tego czasu najbardziej żałujesz. Tak, bo oto przecież dziś mija właśnie właśnie kolejny wspólny dzień. I jak każdego siedemnastego pragnę Cię. Tu i teraz. Pragnę Twoich ust i Twego gorącego ciała. Pragnę Twojego dotyku, od którego jestem tak cholernie uzależniona. Pragnę Twoich słów miłości i oczu piszących na mnie. Pragnę Cię ponad wszystko inne. Ale Ciebie nie ma
|
Dodaj komentarz
