|
Ze słuchawkami w uszach kładę się na zajebiście twardym dywanie i zaczynam rozmyślać. Przed oczami mam Twój obraz. Widzę Twój uśmiech, który kiedyś paraliżował każdą część mojego ciała w kilka sekund. Momentalnie zaczynają przelatywać mi jedne z najlepszych chwil mojego życia, a mianowicie były to wszystkie wieczory spędzone z Tobą, bo jakże inaczej. Słysze Twój głos, a oddycham resztkami Twojego zapachu. Czuje się dokładnie jak kiedyś, kiedy z nieznanych przyczyn zniknąłeś.. Ta świadomość, że zobaczyć Cie mogę tylko w śnie, bądź przelotem na korytarzu szkolnym, na mieście rozpierdala mnie od środka. Przecież oddałabym wszystko, żeby mieć Cię choć na chwilę.
|
Dodaj komentarz
