Mam dwadzieścia pięć lat, a moje życie zamyka się w siedmiu dniach. Jeden z tych siedmiu dni, jest dniem moich urodzin. Jeden z tych siedmiu dni, będzie dniem mojej śmierci. Żyłem a właściwie spałem, w poniedziałek wtorek środę czwartek piątek sobotę niedzielę. Był to bardzo dyskretny sen, z zachowaniem wszelkich niezbędnych pozorów życia. Obudziłem się nagle na widok pięknej lalki. Obudziłem się na pogrzebie brata. Na biodrach dziewczyny. Na własnym weselu. Mam dwadzieścia pięć lat i jeszcze kilkanaście może kilkadziesiąt razy, budziły mnie wstrząsy zgrzyty przenosiny z jednego łóżka domu do drugiego. Obecnie coraz rzadziej się budzę. Tutejsze powietrze górskie sprzyja moim snom. Prowincja porusza się koło mnie na palcach, a siedem nianiek tygodnia kołysze mnie i zawodzi wciąż jedną i tę samą kołysankę.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!