|
wydawało się, że to wszystko ma jakiś sens... że mogę na niego liczyć.. był dla mnie wszystkim (moją radością, wsparciem, nadzieją i wiarą na lepsze jutro).... Nie wiem dlaczego unikał mnie i zaczął po prostu bać się mnie jakbym nie wiadomo jaka była, nie wiem w czym zrobiłam błąd - ten nieodwracalny rujnujący naszą znajomość.... wciąż zadaje sobie pytanie dlaczego jesteśmy sobie obcy, tak jakby nigdy nic nie było a tego nie da się zapomnieć - tak po prostu wymazać z pamięci..przez tą jedną chwilę staliśmy się swoimi wrogami na bardzo długo.... Patrząc na niego mam przed oczami wszystkie te chwile gdy był przy mnie.... Teraz jednak w ogóle się nie liczę do niego Widzimy się ale udajemy, że się nie znamy.... patrzymy na siebie a każde z nas uważa, że w tym kierunku ale na kogo innego.. Mówimy do siebie ale przez kogoś... Sami nie mając odwagi porozmawiać spokojnie o tym co się dzieje..... MOŻE KIEDYŚ ZROZUMIE, ALBO TO PRZECZYTA BĄDŹ KTOŚ MU POWIE PRAWDĘ O NAS.... :(
|
Dodaj komentarz
