wychodzę na miasto, bez trudu zachowuję porządek, do którego nawykłam, chodzę ulicami, a oni są o krok, mogę ich dotknąć myślą i ramieniem - i wtedy jestem osobą zupełnie inną od tamtej, stoję razem z nimi, patrzę i to jest moje wyzwolenie, moje luźne godziny bez prawdziwych emocji, oceniam je wysoko, a dziś, no tak, są po prostu zapomnieniem # xnnx .

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!