|
czy ja mam po prpstu taki charakter, czy każdemu ciężko jest wyciągnąć ręke pierwszemu?
ze mną było tak:
kiedy byłam mała często się obrażałam, podobno za nic, chociaż ja byłam święcie przekonana, że mam słuszność (zresztą do tej pory nic się nie zmieniło). przez to, że inni uważali to za moją wadę starałam się nie zwracać uwagi na drobne uszczypliwośći. to też okazało się złym pomysłem, bo po krótkim czasie stałam się osobą, po której można jeździć bez obawy, ze się obrazi. cóż, grunt to śmiać się z siebie, taka była moja dewiza. jak widać nie wyszło mi to na dobre.
obecnie? obecnie nie obrażam się. czasem dla żartu z czystej przekory. nie śmieję się z siebie, bo nie ma już ludza, którzy śmiali by się ze mnie. powiedziałabym raczej, że teraz odreagowuje na innych. jak to jest, że potrafię być taką hipokrytką ? występowanie w roli ofiary i kata to dość dziwna kombinacja . / destinsort
|
Dodaj komentarz
