Z góry na dół, jak z jedenastego piętra. Gdy znasz to uczucie, pękniętego serca. Dziś epopeją mieszkań krzyk i nienawiść. Ludzie nauczyli, żyć żeby zabić. Ja chcę żyć żeby marzyć. Ale wstyd mi za świat ten. Bo więcej od nas znaczy.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!