 |
zakochanazlosniica.moblo.pl
Mnie nie można kochać zgadza się?. Przy mnie nie można być szczęśliwym. Nigdy nie będę Twoim powodem do uśmiechu. Łapiąc Cię za dłoń nie poczujesz tej cholernej blis
|
|
 |
 |
Mnie nie można kochać, zgadza się?. Przy mnie nie można być szczęśliwym. Nigdy nie będę Twoim powodem do uśmiechu. Łapiąc Cię za dłoń nie poczujesz tej cholernej bliskości i potrzeby mojego dotyku. Siedząc obok mnie będziesz czuł się obco, niepewnie. Patrząc w moje oczy nigdy nie ujrzysz w nich błysku, emitującego moje wewnętrzne szczęście. Nie będziesz tęsknił za moim głosem, który w zależności o czym mówię, brzmi inaczej. Całując Twoje usta niezwykle delikatnie, nie poczujesz, że to jest to, że to jest coś więcej. Nie będzie Ci brakowało zapachu moich perfum, gdy nie będziesz otulał mnie w swoich ramionach, zwykłym uścisku. Nie będziesz się o mnie martwił, pozostanę Ci obojętna. Nie przejmiesz się mną, nigdy. Nigdy nie byłam tą, z którą ktoś chciałby wiązać przyszłość, jakkolwiek. Mam rację, czy może się mylę? Nie musisz udzielać odpowiedzi, znam ją. Nie potrafię kochać, nigdy nie potrafiłam. Chyba nie wiem czym jest miłość, nigdy nie mogłam jej poznać z bliska. Nigdy, nigdy ja.
|
|
|
|
|
Zeszmać moje marzenia, moje plany, no dalej. Na co czekasz? No dalej, spójrz mi w oczy i powiedz to wszystko. Czemu spuszczasz wzrok? Przecież zawsze byłeś odważny, więc nie rozumiem? Zgnieć wszystko, co było i rozsyp mi to przed stopami. Ciśnij swoją nienawiścią we mnie. Rzuć nią, prosto w twarz. Już mnie nie uderzysz? Zawsze lubiłeś zadawać ból, zwłaszcza słowami. Lubisz być nade mną, pokaż swoją wyższość. Dlaczego stoisz tak, milcząc? Rozgadany byłeś zawsze, wyszczekany. A może zacząłeś słuchać innych? Nie, Ty nawet nie słuchałeś sam siebie, więc o czym mowa. Tu, tutaj jest mój policzek, widzisz? Stanę na palcach, będziesz mógł łatwiej trafić. No dalej, kurwa! Pokaż jaki jesteś mocny, jak bardzo kochasz być zimnym skurwysynem, tym, który nic nie bierze na poważnie. Powstrzymujesz się? A może nie chcesz? Przepraszam, przecież Ty obiecywałeś, że się zmienisz. To już? Już jesteś kimś innym? Już wiesz, jak ja się czułam, będąc dla Ciebie nikim? Ty nie pojmiesz tego nigdy, nigdy Ty.
|
|
|
|
|
Mogę Cię przeprosić, jeśli przypadkiem na Ciebie wpadnę. Mogę Cię przeprosić, jeśli moje słowo Cię dotknie. Mogę Cię przeprosić, jeśli zapomnę o Twoich urodzinach. Mogę Cię przeprosić, jeśli poprzez zły humor będę się wyżywać na Tobie. Mogę Cię przeprosić, gdy nie posłucham Twojej rady i wpakuję się w kłopoty. Mogę Cię przeprosić, jeśli popełnię błąd i zniszczę coś, co będzie ważne. Mogę Cię przeprosić, gdy wsypię Ci do herbaty o jedną łyżeczkę więcej, niż zwykle. Mogę Cię przeprosić, gdy w swojej obecności zobaczysz łzy w moich oczach. Mogę Cię przeprosić, jeśli jednym telefonem w nocy obudzę Cię, bo będę potrzebowała Ciebie obok. Mogę Cię przeprosić, jeśli ubiorę się za cienko i będziesz musiał otulić mnie swoją bluzą, marznąc. Mogę Cię przeprosić, jeśli upiję się i stracę przytomność. Mogę Cię przeprosić, jeśli coś mi się stanie z mojej winy. Mogę Cię przeprosić. jeśli świadomie okłamię Cię prosto w oczy. Ale nigdy nie przeproszę Cię za swoje uczucia, które będą prawdą.
|
|
|
|
|
Nie wiesz, po której stronie łóżka zasnąć mi łatwiej. Nie wiesz, którą porę roku uwielbiam najbardziej. Nie wiesz, jakie kwiaty chciałabym dostawać na specjalną okazję. Nie wiesz, w jakim kształcie jest mój ulubiony naszyjnik, który każdego dnia wisi na mojej szyi. nie wiesz, jaki kolor jest moim ulubionym, i dlaczego tak jest. Nie wiesz, jaki film mogłabym oglądać setki razy i za każdym razem ryczeć jak małe dziecko. Nie wiesz, jaką herbatę piję każdego wieczoru, i iloma łyżeczkami ją słodzę. Nie wiesz, o której chodzę spać, a o której faktycznie zasypiam. Nie wiesz, jak wyglądam, gdy jestem zalana łzami i się nimi dławię. Nie wiesz, jakie miałam plany na dziś dzień, i dlaczego one nie wyszły. Nie wiesz, że w każdym napotkanym chłopaku doszukuję się Twoich cech, których brak u nich. Nie wiesz, co robię, gdy jestem smutna.Nie wiesz, jaka jest moja ulubiona piosenka. Nie wiesz, którego lakieru do paznokci używam najczęściej,bo przynosi mi szczęście. Nie wiesz, że wciąż jesteś wszystkim.
|
|
|
|
|
Nienawidzę egoistów. Nienawidzę bezdusznych skurwysynów. Nienawidzę udawania. Nienawidzę kurestwa. Nienawidzę, gdy ktoś daje nadzieję, a po chwili jednym słowem, gestem, swoim czynem ją odbiera. Nienawidzę samotności. Nienawidzę mojej pierdolonej wrażliwości, która mnie gubi. Nienawidzę tego, że tak szybko potrafię się do kogoś przywiązać. Nienawidzę, że moje marzenia niszczy skurwiała codzienność i lęk przed porażką. Nienawidzę, że każdego dnia tak naprawdę jestem sama. Nienawidzę tego bólu, gdy nie potrafię komuś pomóc. Nienawidzę, gdy mój idealnie zaplanowany dzień, nagle się pieprzy. Nienawidzę, gdy moje plany nie wychodzą. Nienawidzę, gdy nagle dostaję wiadomość, której bym się nigdy nie spodziewała. Nienawidzę tego, że czasami czas ucieka mi przez palce, i nie mogę go zatrzymać. Nienawidzę smutku w oczach tych, których kocham. Nienawidzę bezsilności, która mnie pochłania każdego wieczoru. Nienawidzę wspomnień, bo one mnie zabijają. Wspomniałam już, że nienawidzę siebie samej?
|
|
|
|
Sama siebie znam najlepiej i właśnie dlatego tak bardzo podziwiam w Tobie to, że mnie kochasz. Nie jestem kimś, z kim łatwo być, z kim zawsze wszystko się układa. Nie jestem jedną z tych osób, które łatwo odpuszczają. Krzyczę i potrafię kłócić się nawet o błahostki, na które nikt inny nie zwróciłby nawet uwagi. Często Cię ranię i mimo tego, że teraz znów zaprzeczysz, oboje dobrze wiemy, że tak jest. Są chwilę, kiedy nie potrafię opanować emocji i to właśnie wtedy mówię rzeczy, których nie powinnam mówić, bo nie są prawdą i myślę wtedy, że to już koniec, bo nie będziesz umiał dalej ze mną być po tym, co zrobiłam, a Ty zostajesz. Zostajesz zawsze. Zaprzeczasz, kiedy mówię, że jestem beznadziejna i ciągle powtarzasz, że chyba się pomyliłam i chciałam napisać, że świetna. Nie zwracasz uwagi na moje niedoskonałości. Kochasz mnie właśnie taką, z każdą wadą, którą tylko Ty potrafisz zamienić w zaletę. / dontforgot
|
|
|
|
|
Bo widzisz, z każdym dniem tęsknię za Tobą coraz bardziej, ale też z upływem czasu coraz bardzie uświadamiam sobie, że Ty już nie wrócisz i nie mam na co czekać. Sama tego nie rozumiem. Z jednej strony godzę się z tym,że Ciebie nie ma, a z drugiej jedyne czego pragnę to Twojego ciepła obok i tych słów, że wszystko jeszcze się ułoży./esperer
|
|
|
|
często zastanawiałam się czemu trafiło akurat na mnie. czemu moje serce otworzyło się na takiego gnojka jak Ty. dziś wiem , że to wszystko było potrzebne - bo chociaż czuję do Ciebie ogromną nienawiść - wiem, jak wiele jestem w stanie zrobić dla drugiego człowieka. wiem, jaka jestem, gdy czuję się szczęśliwa. wiem, jaką moc ma moje szczęście, i jak wiele potrafię zdziałać. i mimo, że długo nie potrafiłam się pozbierać, mimo tego, że tak wiele nocy przepłakałam - opłacało się - by zrozumieć, by poczuć, by wiedzieć, że to wszystko uświadomiło mi jaką osobą tak na prawdę jestem. /veriolla.
|
|
|
|
|
to boli, gdy w oczach bliskiej Ci osoby, nie widzisz już swojego odbicia. kiedy uścisk ramion, nie jest już tak ciepły jak kiedyś i nie daje tak ogromnego poczucia bezpieczeństwa. łzy napływają do oczu, gdy zaczynamy rozumieć, że wszystko co kiedyś dawało nam życie, rozlatuje się w jednej chwili, pozostawiając ból, który niszczy od wewnątrz. każdy oddech jest coraz cięższy. a serce, staje się tylko bezużytecznym narządem. /rap_jest_jeden
|
|
|
|
|
Myślę, że zawsze będziesz dla mnie ważny. Nie chodzi o to, że nigdy już nikogo nie pokocham i nie będę potrafiła być szczęśliwa, ale nie wymaże z serca tego fragmentu życia z Tobą. Czasami będę siadać z kubkiem herbaty i przypominać sobie Ciebie, Twój uśmiech, Twoje słowa, to jak bardzo Cię kochałam i to jak bardzo mnie zraniłeś. Nie zapomnę też tych chwil, w których sprawiałeś, że byłam najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Byłeś dla mnie zbyt ważny, żebym mogła wyrzucić Cię z głowy, ale nie wracaj. Sam mnie odepchnąłeś i upadłam zbyt daleko, aby teraz to wszystko naprawiać./esperer
|
|
|
|
|
a z każdą kolejną minutą naszej rozmowy, jego słowa bolały mnie bardziej . nie wyobrażał sobie nawet, jak niszczy mnie od środka . siedziałam płacząc, oszukując się, że on nie mówi prawdy, bo przecież jest pod wpływem alkoholu . zawsze tak było, wmawiałam sobie, że jest inaczej, że się zmieni, ale za każdym razem było tak samo .
|
|
|
|
Dodaj komentarz