 |
wylegarniapomyslow.moblo.pl
Jaki jest rozmiar tęsknoty? Jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć by przerwać krzyk? Przytulasz się do jej dna i wtedy nie czujesz wypychania bólu na powierzchnią. M
|
|
 |
|
Jaki jest rozmiar tęsknoty? Jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przerwać krzyk? Przytulasz się do jej dna i wtedy nie czujesz wypychania bólu na powierzchnią. Mogę przytulić się do Ciebie, wsłuchana w rytm Twojego serca, który niesie ukojenie.”
|
|
|
|
„ Pragnę Cię. Wypełniam się Tobą fizycznie, namacalnie, chłonę Twoje ciało, odkrywam pocałunkami. Jestem… Tak blisko nie czułam jeszcze drugiego człowieka. Czuję Cię każdym zmysłem, całą sobą, wszystkim.
|
|
|
|
„Czy może być coś piękniejszego na ziemi od bycia blisko z drugim człowiekiem, którego się kocha i przez którego jest się kochanym? To cała tajemnica bytu.”
|
|
|
|
„Jesteś, nareszcie jesteś. Tak długo wyczekiwałam, pytałam drzew i kwiatów, kiedy we mnie zakwitniesz, rozrośniesz się i wypełnisz częścią siebie, nie miażdżąc mnie samej, jedynie dając mowę wytchnienia dla świata.”
|
|
|
|
„Twoje ciało… drżę, kiedy się ode mnie oddalasz, chociaż nie jesteś dla mnie tylko ciałem. Wspaniałe i namacalne stanowi podporę mego istnienia. Jest częścią naszej całości. Jest mną i Tobą zarazem, chociaż pozostaje sobą. Tylko w człowieku może zrodzić się pojęcie rozłączności i wspólnoty jednocześnie. Nie odchodź ode mnie zbyt często.”
|
|
|
|
„Odezwij się w moim śnie. Brakuje mi sił.”
|
|
|
|
„Mam miłość. Mam głupią nadzieję, że może jeszcze warto pożyć. Samotność mam i bezsenne noce. I szaleństwo posiadam. Jestem taka bogata… „
|
|
|
|
„W ten dzień chciałabym zmienić stan materialny i stać się mgłą. „
|
|
|
|
„Daj mi chociaż kawałek dłoni, jeżeli mi całej nie możesz dać. Spróbuj, może ci się uda. Nie uciekaj. „
|
|
|
|
„Jestem znowu inna, ale kiedy nadchodzi, boli jak dawniej i nie chce odejść na zawołanie. ”
|
|
|
|
„ Zatrzymałam się w ciszy i nie uczyniłam niczego, co mogłoby mnie znowu pochłonąć. To nadal bywa niezrozumiałe, kiedy nadchodzi lęk i poczucie kruchości, i małości wszystkiego wobec wszechświata. I pytanie: po co to wszystko?”
|
|
|
|
„ Ranisz mnie, ale przyjmuję to ze spokojem, bo moja miłość nie zna granic i nie odejdę, nie zostawię Cię. Nie ma dla mnie innych racji, zdrowego rozsądku, materii, pośpiechu, wymówek. Czasami tylko obawiam się, że nie zdążysz, by przy mnie być, kiedy trzeba będzie się pożegnać, uśmiechnąć, zabrać w daleką podróż ciepło Twojej dłoni.”
|
|
|
|
Dodaj komentarz