 |
wred0tka.moblo.pl
Tak mało mówimy o uczuciach. Strach przed odrzuceniem nas wyklucza.
|
|
 |
|
Tak mało mówimy o uczuciach. Strach przed odrzuceniem nas wyklucza.
|
|
|
|
-To czego chcesz?
- Chcę tylko, żebyś był pewien tego co robisz. Bo ja nie mam siły znów o kimś zapominać.
-Ale ja nie chcę, żebyś odeszła...
-On też nie chciał, żebym odeszła, ale nie zrobił nic abym została...
|
|
|
|
Tak trudno jest zapomnieć o kimś kto sprawił, że nawet najgorszy dzień wydawał się nie być taki zły. O kimś kto umiał sprawić za pomocą kilku słów napisanych na GG, że się uśmiechałam. O kimś, kto złamał mi serce. O Nim.
|
|
|
|
w opisie miała kropke, zwykły interpunkcyjny znak. i nikt by nie pomyślał ile w tej kropce było zamkniętych uczuć.
|
|
|
|
Rozum już wie, że nie będziesz mój i trzeba o tobie zapomnieć .Stara mi się pomagać w tym zapominaniu,ale weź ku..rwa sercu wytłumacz...
|
|
|
|
Miałaś kiedyś tak, że specjalnie wracałaś w miejsca które Ci się z nim kojarzą? Że czytałaś sms zachowane z czerwca, że wszędzie szukałaś jego zapachu, Jego spojrzenia i jego głosu, Miałaś tak, że za każdym razem gdy wracały wspomnienia zwijałaś się z bólu. Miałaś tak, że oszukiwałaś cały świat i wmawiałaś innym, że masz wyjebane? Miałaś kiedyś tak, że po pewnym czasie nie umiałaś już płakać? Tylko czułaś takie okrpone uczucie w środku. Żyłaś kiedykolwiek ze świadomością, że to było najlepszym co przydarzyło Ci się w życiu i sama przyczyniłaś się do zakończenia tego? No właśnie, nie miałaś tak, więc nie mów mi, że rozumiesz!
|
|
|
|
I trudno mi się przyznać, że to wszystko nagle traci sens, gdy Ciebie nie ma. Na głos nie wypowiem, że tęskniłam gdy nie było Cię, trochę za długo...
|
|
|
|
Nie sztuką jest się zakochać... Sztuką jest przestać kochać wtedy, gdy serce nadal tego pragnie, a rozsądek podpowiada całkiem co innego...
|
|
|
|
To nie koniec był straszny, a początek. To nie my zawiniliśmy, a cały świat kazał nam klęczeć. To oni wydali wyrok, a sędziowie nie pozwolili się bronić. To sprawiedliwość widziana w krzywym zwierciadle zabrała nam siebie, nie nasza decyzja. To los rozdał te karty, my chcieliśmy je spalić. To serce wybrało miłość, ja chciałem je rozedrzeć. To nadzieja trzymała nas przy życiu, on chciał ją otruć. To zdolność do kochania połączyła nasze ręce - my chcieliśmy je odciąć... Aż wreszcie wpadliśmy w otchłań głęboką własnych kłamstw i czynów, wielkiej miłości i nienawiści, inności a zarazem normalności. Byliśmy tacy sami, jak świat, taka sama krew płynęła w naszych żyłach, tym samym powietrzem oddychaliśmy. Nie żyliśmy pod innym słońcem, czy pod innym niebem. Tak jak wszyscy umieliśmy marzyć i czuć ból... Wygnani przez ludzki egoizm. Pochowani żywcem, zasypani robaczywą ziemią pogardy i strachu.
|
|
|
|
Gdy zobaczysz w jej oczach łzy, nie pytaj się dlaczego. I tak Cię okłamie. Ale bądz przy niej i oboje milczcie, dla niej cisza to lekarstwo. Nigdy nie pytaj co się stało. I tak Ci nie powie prawdy. Bo ona jest inna. Ona ma swój świat, zamyka w sobie cały ból. Chce go udusić, a potem wypłakać. Cały czas z nim walczy. Nie umie się zwierzać. Za bardzo ją to boli. Zapisuje to tylko w swoich myślach. Wszyscy mają ją za szczęśliwą dziewczynę, która cały czas się śmieje. Ale ona się śmieje, żeby nie płakać. Gdy popatrzysz w głąb jej oczu, poznasz prawdę. Tylko tak możesz zobaczyć co ona czuje, i jaka naprawdę jest, a potem ile dla Ciebie znaczy.
|
|
|
|
- Przykro mi - powiedziała. - Mnie też jest przykro. - Nie chcę Cię stracić - dodała, biorąc go za rękę. Jej głos zniżył się niemal do szeptu. Widząc jej żałosną minę, wziął ją za rękę, delikatnie ścisnął, a potem niechętnie puścił. Znowu poczuł, że stają mu w oczach łzy i starał się je powstrzymać. - Ale nie chcesz mnie również zatrzymać, prawda? Na to nie znalazła odpowiedzi.
|
|
|
|
Łzami zaszły jej oczy. Drżały jej wargi. Łamiącym się głosem powiedziała, że miłości nie ma, chociaż tak bardzo go kochała.
|
|
|
|
Dodaj komentarz