|
waltdisneey.moblo.pl
Ja nie wiem jak to jest z życiem. Pewnie jeszcze nieraz mnie zaskoczy ale jeżeli ma robić to w taki sposób jak dziś to niech nie przestaje. ŻYCIE nie przestawaj
|
|
|
Ja nie wiem, jak to jest z życiem. Pewnie jeszcze nieraz mnie zaskoczy, ale jeżeli ma robić to w taki sposób, jak dziś, to niech nie przestaje. ŻYCIE, nie przestawaj, błagam!
|
|
|
Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.
|
|
|
Zacznij doceniać szczegóły. Poranną kawę, dobrą książkę, zachwycającą piosenkę, wzruszający film. Znajdź szczęście w uśmiechu przechodnia, zdanym egzaminie, ciepłym głosie mamy. Doceniaj każdą sekundę. Uwierz w siebie. Uwierz, że marzenia się spełniają. I chociaż to trudniejsze niż ciągłe marudzenie to jest to warte wysiłku. Nikt nie uczyni Cię szczęśliwym, jeśli najpierw nie odnajdziesz szczęścia w sobie.
|
|
|
Kochasz dlatego, że kochasz. Kocha się bez przyczyny.
|
|
|
|
Pieprz to. Zrób dziś to, co Cię najbardziej przeraża.
|
|
|
|
Może za mało walczymy. Powinniśmy wreszcie wziąć się w garść i wmówić sobie, że damy radę. Bo jest szansa. Zawsze. Trzeba tylko wierzyć i uparcie iść do przodu. Nie oglądaj się za siebie. Nie warto. Więcej stracisz niż zyskasz. Wyznaczyłeś sobie trudny cel? Nie szkodzi. Będzie trudno, bo o to właśnie chodzi w życiu. Ale dasz radę. Musisz zrozumieć, że masz w sobie tyle siły, by schwytać to, czego pragniesz. Dasz radę. Powtarzaj te słowa, a na pewno się uda. Bo nie ma nic ważniejszego, niż wiara w samego siebie. Bez niej nie masz po co zaczynać. [ yezoo ]
|
|
|
Najgorzej jest zrobić pierwszy krok.
|
|
|
Przeważnie jest tak, że ubranie naszych uczuć w odpowiednie słowa, sprawia nam najwięcej trudności.
|
|
|
Powiedziałeś, że pora wyruszyć w drogę. Zgadłam, że się przestraszyłeś. Teraz boli mniej, ale powinieneś wiedzieć, że każdą cząstką mnie wołam o Ciebie.
|
|
|
Nie pozwól małym, durnym sprawą zrujnować Twe szczęście.
|
|
|
Zazwyczaj to, co nas boli, nie boli nas od tak, od razu. Ten ból ma swoje korzenie i trwa on długo, narastając z każdą chwilą, stopniowo, z upływem czasu coraz bardziej i bardziej, aż wzrasta do takiego stopnia, że wykańcza nas od środka.
|
|
|
Nie chcę odpuszczać. Nie chcę zmagać się z pustką w sercu, gdzie kiedyś znajdowało się Twoje miejsce. Nie chcę spekulować, co by było gdyby i nie chcę odsuwać od siebie natłoku myśli, które cicho krzyczy wspomnieniami.
|
|
|
|