 |
toiletpaper.moblo.pl
może i jestem cholerną zazdrośnicą która ma przystojnego i bardzo fajnego chłopaka. ale nie jestem w pełni szczęśliwa. ta cholerna pusta po nich... po Nim nadal jest..
|
|
 |
|
może i jestem cholerną zazdrośnicą, która ma przystojnego i bardzo fajnego chłopaka. ale nie jestem w pełni szczęśliwa. ta cholerna pusta po nich... po Nim nadal jest.. | toiletpaper
|
|
|
|
jestem na tyle beznadziejna, że zjebałam swoje życie przez jednego dupka, którego straszliwie kocham. lecz czasem, gdy nam się nie układa brakuje mi ich. tych którzy byli wstanie iść się ze mną zawsze i wszędzie. jednym z nich był przyjaciel, w którym kiedyś się kochałam, z którym cholernie mnie łączyło. ale każdy z nich stwierdził, że przez mojego chłopaka się strasznie zmieniłam. żę nie jestem już tą samą, dawną osobą którą jeszcze nie dawno byłam, kiedy go nie znałam. nie jestem miłą uśmiechnięta Hanią.. jestem wredną, chamską dziewczyną, bez uśmiechu. z pomysłami czasami strasznie nie mądrymi. z pociętymi rękami i podpuchniętymi oczyma od płaczu. każdy z nich mnie opuścił. zrobiłam to.. wybrałam miłość zamiast przyjaźni, cholerny błąd, który nigdy więcej postaram się nie powtórzyć. | toiletpaper
|
|
|
 |
naciągnęłam mocniej bluzę na drżące dłoni przytrzymując butelkę z piwem między kolanami. - to chore, nie? - wybełkotałam przełykając kolejny łyk. szumiało mi w głowie, lecz wyłapałam, że cicho łkam pod nosem. - zostawił mnie. to koniec, przesadziłaś, odchodzę! dupek. a mówił, że mnie kocha, nigdy mnie nie zrani. - jęknęłam podnosząc wzrok na swojego towarzysza. - jesteście cholernymi skurwielami, wiesz? i byście tylko ruchali, pili, ranili i odchodzili. dzięki za coś takiego. istne gówno. - podniósł na mnie przeszkolone łzami spojrzenie podejmując opowieść, a zanim cokolwiek załapałam kończył opowieść obejmującą całe swoje życie. to chore, łykał kolejne hausty zimnego lecha, wykurwiał na przeszłość, łkał nad tym, co jest teraz i przez tą jedną noc, nawet nie wspomniał, jak ma na imię, podczas kiedy mrok zacierał rysy Jego twarzy.
|
|
|
|
|
dzień po rozstaniu, kiedy z podpuchniętą od płaczu twarzą nie zastałam żywej duszy w domu - była tylko ta zaklejona koperta, a obok niej krótka informacja od mamy, że znalazła ją przed drzwiami, gdy wychodziła. Jego kaligrafia, moje imię na wierzchu, i treść - 'z narkomanem to jest tak, że się boi. i bierze, żeby się nie bać. jak ja. jak inni. ja się bałem. bałem się, że Cię stracę, że przestaniesz mnie kochać. grzałem, bo było pięknie. i Ty byłaś. teraz Cię nie ma, a ja nie umiem przestać. pozbierać się? bez serca?' i był mój cholerny krzyk rozdzierający gardło, łzy oblewające policzki i wiadomość od wspólnego kumpla, że się zabił. każdego poranka tam staję, przyglądając się płycie nagrobnej, Jego uśmiechniętej twarzy i napisowi: tak było prościej.
|
|
|
|
|
2) "jak jest?" -pytasz. nic nie mówię. Jest źle, nie umiem się pozbierać. każdej nocy płaczę cicho w poduszkę, nie mogąc uwierzyć jak to się mogło stać. na dźwięk sms'a łudzę się, że to może Ty. i tylko tak codziennie umieram na nowo. z tęsknoty, z przywiązania i z miłości do Ciebie. zamiast tego mówię "dobrze - i wskazuję głową na butelkę na stole - zostało coś tam jeszcze?". Nigdy tyle nie piłam, ale w tym momencie nie ma to znaczenia. pochylasz się, sprawdzasz. coś jest. sięgasz po dwa kieliszki, strącając przy tym paczkę chipsów. nalewasz "od serca" i podajesz. mimo tego, że ręka drży mi jak cholera nie wylałam ani kropli. czekam, aż sam weźmiesz swój kieliszek. podnosisz go do góry, tak jakbyś chciał wznieść toast. delikatnie unoszę swój. milczysz, po czym mówisz słowa, które tak strasznie bolą " za wszystkie chwile spędzone razem skarbie"
|
|
|
|
|
Nie mogę znieść tego, jak bardzo się upokorzyłam. Myślałam, a właściwie byłam pewna, że Ty też coś do mnie czujesz. Zrozumiałam, że tak nie jest, kiedy zacząłeś spotykać się z inną. Dla Ciebie byłam jedynie zabawką. Częściej widziałam na Twojej twarzy uśmiech, byłeś tak szczęśliwy, że na każdego ze znajomych przechodziła ta pozytywna energia. A teraz? Teraz nie wiem nawet jak spojrzę Ci w oczy, czy będę w stanie rozmawiać z Tobą, bez rozryczenia się jak dziecko.
|
|
|
|
|
Nie mogę znieść tego, jak bardzo się upokorzyłam. Myślałam, a właściwie byłam pewna, że Ty też coś do mnie czujesz. Zrozumiałam, że tak nie jest, kiedy zacząłeś spotykać się z inną. Dla Ciebie byłam jedynie zabawką. Częściej widziałam na Twojej twarzy uśmiech, byłeś tak szczęśliwy, że na każdego ze znajomych przechodziła ta pozytywna energia. A teraz? Teraz nie wiem nawet jak spojrzę Ci w oczy, czy będę w stanie rozmawiać z Tobą, bez rozryczenia się jak dziecko.
|
|
|
|
|
bo czasem 1 + 1 daje 69, ale to już wyższa matematyka. xd
|
|
|
|
|
przeszło, ale wciąż trochę boli.
|
|
|
|
Patrzyłam na Niego i czułam taką ogromną pustkę.. Nie ma już między nami niczego. Pusto, nic, zero. To takie smutne. Nie potrafimy ze sobą rozmawiać. Chciałabym mu zadać mnóstwo pytań, przeciez o tylu sprawach milczymy już całą wieczność. A zostało jeszcze tylko niedokończonych spraw, rozmów, oddechów, dotyków.. Wszystko musimy zwyczajnie zostawić?
|
|
|
|
Patrzysz na niego z miłością ale i z obrzydzeniem. Kochasz go i nienawidzisz. Pragniesz widzieć go codziennie ale , gdy tylko zobaczysz go z kimś innym nie chcesz nawet spojrzeć w jego stronę. Miłość to paradoks.
|
|
|
|
Dla miłości nie jest ważne, aby ludzie do siebie pasowali, ale by byli razem szczęśliwi.
|
|
|
|
Dodaj komentarz