 |
thewhiteflowers.moblo.pl
Miłość jest uczuciem pozytywnym uczuciem silnym uczuciem tak prawdziwym że dla kogoś kto kocha wyzbycie się miłości jest tak samo niemożliwe jak zamach na własne życ
|
|
 |
|
Miłość jest uczuciem pozytywnym, uczuciem silnym, uczuciem tak prawdziwym, że dla kogoś kto kocha, wyzbycie się miłości jest tak samo niemożliwe, jak zamach na własne życie - powiedział Van Gogh, patrząc na delikatny woal fioletowych wzgórz, które błyszczały jak śniedź w porannej poświacie słońca.
- A zatem czym jest miłość? - zapytał Mistrza młody uczeń.
- Całkowitą nieobecnością lęku - odpowiedział Mistrz, nie odrywając wzroku od płótna.
- A czego w życiu najbardziej się lękamy?
- Miłości - odparł ponownie Mistrz, dając tym samym młodemu adeptowi sztuki wiele do myślenia.
|
|
|
|
Kiedyś przyszła na świat mała dziewczynka. Była drobna, ale mimo to wszyscy Ją bardzo pokochali. Rosła Ona z biegiem czasu, nie tracąc ani chwili na nudę. Bawiła się, rosła, tęskniła... Jednego dnia rodzice postanowili wysłać Ją do przedszkola. Dziewczynka bardzo się ucieszyła. Pierwszego września poszła w szkolne progi.Tam poznała swoją najlepszą koleżankę. Jednak lata mijały. Teraz dziewczynki szły razem przez życie, dzieląc się swoimi radościami i smutkami. Jednak dobiegł czas, kiedy musiały wybrać swoje dalsze losy.Poszły do jednej ze szkół. Tam również dzieliły się swoimi wrażeniami, pierwszymi miłostkami. Jednego dnia serce nastolatki zabiło mocniej...Zakochała się. Jej Wybranek nie sprzeciwiał się uczuciu...Teraz są razem. Nastolatki nadal się kumplują.Jedna z Nich ma Chłopaka, którego tak bardzo kocha i nie wyobraża sobie życia bez Niego.Mimo tego, że ma tak niewiele lat, wie co to miłość i oddanie.Nauczyło Ją tego życie...
dlaczego to jej sie udało ?
|
|
|
|
Kochała Go, a On po prostu ją zostawił. Samą bezradną. Myślała co mu powiedzieć, gdy Go zobaczy. Przeprosić, podziękować czy po prostu płakać... Wiedziała, że nigdy jej nie kochał. Chciałaby żeby było inaczej. Lecz co mogła zrobić? Nic. Marzyła by się obudzić i żeby było tak jak kiedyś. Kiedy byli razem. Beztrosko darzyli się uczuciem. Pokochała Go jak nikogo innego. Lecz On nie odwzajemnił uczucia. Kochał ją. Ale nie tak jak Ona. Nie do końca życia...
|
|
|
|
Miałam już wiele pomysłów, ale wszystkie huk strzelił. A to ludzie nie mili, a to za mało pola manewru, a to zupa była za słona... zawsze coś mi przeszkadzało by sklecić pare sensownych słów. Do dziś nie umiem się przedstawiać. Ten nasz świat mnie tu przyciągną. Zbieg okoliczności. Chciała bym powiedzieć 'zamilknij'... lecz ja ciągle milczę , a w sytuacjach zwyklych, błachych jestem oskarżana o słowotok. Chciała bym tak kogoś przeprosić... lecz nie, za długo by to trwało. Albo powiedzieć ze kogoś kocham.... ale nie znam tych słów... -
|
|
|
|
MÓWIŁAM
Mówiłam, że kocham...
Mówiłam, że tęsknie...
Mówiłam, że wybaczam...
Mówiłam, że na Ciebie czekam...
Mówiłam, że jesteś moim szczęściem...
Mówiłam prawde...!
Mówiłam, że zapomne...
Mówiłam, że to już przeszłość...
Mówiłam, że jesteś tylko wspomnieniem...
Mówiłam, że dam sobie rade...
Mówiłam, że już Cię nie kocham...
Kłamałam...!
|
|
|
|
"Nie mamo.
To nie jest coś o czym mogę tak po prostu zapomnieć,
wymazać z pamięci i pójść naprzód.
Tak, wiem, że mam trzynaście lat.
Ale zrozum, nie jestem już tym dzieckiem,
które biega ze swoim różowym misiem...
Nie zaraz, ja nigdy nie miałam różowych misiów...
Mamo, spróbuj sobie to wyobrazić.
Kiedy go nie widzę, czuję jak wszystko we mnie szaleje.
Jakby miliard motyli przeleciało przez całe moje ciało.
Uwielbiałam z nim rozmawiać.
O wszystkim, nawet o tym,
jakiego batona ostatnio zjedliśmy.
Przy nim czułam się bezpieczna,
wystarczyła tylko jego obecność.
Przy nim byłam szczęśliwa.
Wiesz mamo,
gdy przy jakiejś osobie jest się tak bardzo szczęśliwym,
a potem się to straci,
to nie da się o tym tak po prostu zapomnieć.
Kocham go, mamo.
Kocham go tak cholernie mocno,
że oddałabym za niego wszystko,
mimo tego, że mam przecież tylko trzynaście lat."
|
|
|
|
od dziś będę się zabawiać każdym napotkanym na mojej drodze mężczyzną. zero sentymentów, ckliwych wspomnień, zaangażowania czy uczuć. papieros w mojej dłoni będzie stałym gościem, a kakao zamienię na czerwone wino. będę żyła chwilą bez myślenia o konsekwencjach. chcę żyć życiem, nie kimś.
|
|
|
|
-Samobójstwo?.Co ty gadasz?. To ostateczność!
-Ale i tak to zrobie...
-Ne! ALe czemu?. Jeszcze dziś byłaś taka wesoła
- Tak ale zobaczyłam ich razem!I widze on ją kocha!
-Ale to ne koniec Świata! Daj spokuj!
- Dla ciebie Ne ale dla mnie Świat przestał istnieć!
-Ne skacz ! ne rób tego!
(Staneła na Barierkach Na balkonie)
-PowiedZ mU ZE gO bARDZO kocham! I że nigdy ne przestane!!!!!!!!!!!!!
(skaczyła)
|
|
|
|
ROZSTANIE
Dziękuje Ci za wszystko, za dni spędzone z Tobą,
za pieszczot miłych chwile i za Twą miłość drogą,
za oczu Twych spojrzeń, za wszystko Ci dziękuje,
lecz nie wybaczę.
Dlaczego wśród ludzi wybrałam właśnie Ciebie?
Tyś we mnie miłość wzbudził gdy tuliłeś mnie do siebie.
Dlaczego jesteś inny? Inny, piękniejszy od innych.
Gdy będziesz przy mnie blisko znikną wszystkie cierpienia,
a smutek się w radość zmieni. Chciałabym być zawsze z Tobą
i z Tobą dzielić smutek i to co najlepsze, broniąc Cię
przed nieszczęściem, by szczęście Twoje trwało wiecznie,
lecz Ty mnie od siebie odpędzasz. A może Ty mnie nie kochasz?
Tak bardzo boje się tej prawdy.
I zawsze czekam abym Cię mogła zobaczyć.
|
|
|
|
Każdy łyk słońca, pozbierane w pośpiechu krople rosy i nawinięte na błękitny sznur, wszystkie rozwiane spojrzenia i nie przemijająca chęć bycia już na zawsze w tym idealnym stanie ducha nadają sens krokom. Nieopanowana jeszcze przeze mnie sztuka nie myślenia o Tobie spędza mi sen z powiek. Otulona rozgrzanym od uczuć powietrzem rozpływam sie na wspomnienie wspólnych chwil. Kochanie! Nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę ale każde nasze pożegnanie boli mnie niemiłosiernie i po pięciu minutach serce krzyczy i prosi o jeszcze odrobinę Ciebie. Nienawidzę tych nocy, bezsennych godzin, w których Twojej obecności brakuje najbardziej.
|
|
|
|
Spotkali się na imprezie urodzinowej kolegi. 'Nic się nie zmieniłeś od...od tamtego czasu.' Wykrztusiła z trudem. 'A Ty wręcz przeciwnie. Kiedy ostatni raz Cię widziałem, miałaś spuchniętą twarz i chyba najsmutniejsze oczy na świecie.' Zaskoczył ją. 'Nie wiem, czego się spodziewałeś. Tak właśnie czuje się człowiek, który traci najważniejszą osobę w życiu.' Zmrużył oczy. 'Ale już sobie beze mnie radzisz?' Zaśmiała się. 'Jakbyś nie zauważył moje rany na dłoniach już się zagoiły, nie mam na sobie czarnej bluzy z kapturem, ani dresów na tyłku. Moje oczy raczej nie są zaczerwienione, a twarz ma normalne proporcje.' uśmiechnął się. 'No tak. Wyglądasz świetnie.' Uniosła kieliszek ku górze. 'To wypijmy za tych, którzy potrafią się podnieść.' Stuknęły kieliszki.
|
|
|
|
Może za kilka lat miniemy się na chodniku, a nawet nie będziemy wiedzieć, że to My, a może będzie tak, że się do siebie uśmiechniemy, spojrzymy na siebie ze zdziwieniem i po chwili pójdziemy dalej, jakby nic się nigdy nie stało. Może być też tak, że wpadniemy w sobie w ramiona i odnajdziemy gdzieś to szczęście, którego szukamy. Może będziemy sobie obojętni. Może nie będzie już któregoś z nas. Może zapomnimy. Może będziemy mieć się cały czas w głowach. Chęć odnalezienia pozostanie w nas gdzieś. Może być tak, że poznamy się na nowo kiedyś, gdzieś i pokochamy. Może..
|
|
|
|
Dodaj komentarz