 |
|
Ma taką teorię (...) Teorię, że niektórzy ludzie są tylko gośćmi w naszym życiu, jak na przykład Annie, że przebywają z nami pewien czas, uczą nas czegoś albo coś nam dają. / D. Steel
|
|
|
|
- Znam ten typ kobiet. - Ten typ kobiet okazał się jednak całkiem niezły. Może niełatwy, ale na pewno niezły. - Jeśli są dla siebie przeznaczeni, wreszcie jakoś się odnajdą. Jeśli nie, to i tak przeżli coś, co nie każdemu się zdarza w życiu. / D. Steel
|
|
|
|
Jeśli o nic nie prosisz, niczego nie dostaniesz. Więc proś. Czasem usłyszysz „tak”, czasem „nie”. Ale jeśli nawet nie zapytasz, odpowiedź zawsze brzmi „nie”. Sam jej sobie udzieliłeś. / R. Brett
|
|
|
|
– Kiedy wychodzisz z jakiegoś założenia – powiedział jeden z wykładowców – możesz nigdzie nie dojść. / R. Brett
|
|
|
|
Dlaczego boimy się o coś zapytać albo poprosić? Ze wstydu. Wstydzimy się pokazać innym, że czegoś nie wiemy albo czegoś potrzebujemy. Wychowano mnie w przekonaniu, że nie mam żadnych potrzeb. Kiedy ja lub któreś z mojego rodzeństwa o coś prosiliśmy, mój tata odpowiadał niezmiennie: – Nie potrzebujesz tego. Z dumy. Nie chcemy, żeby ktoś mógł nam powiedzieć: nie. Odmowa świadczyłaby o naszej słabości. Boimy się, jak wypadniemy w oczach pewnych siebie ludzi, którzy w rzeczywistości są równie niepewni jak my. Ze strachu. Boimy się upominać o swoje, bo w ten sposób rozdrapujemy dawne rany i znów czujemy się tak jak wtedy, gdy jako dzieci słyszeliśmy „nie”, kiedy najbardziej na świecie chcieliśmy usłyszeć „tak”. Z poczucia winy. Nie chcemy sprawiać komuś kłopotu. Nie zasługujemy na jego czas, energię ani uwagę – nawet jeśli płacą mu za to, żeby nam pomógł. Paraliżuje nas własna uprzejmość. / R. Brett
|
|
|
|
Każdy skrywa w głębi duszy swoje prywatne ruchome piaski, w których czasem tonie. W takich chwilach przyjaciele i rodzina muszą nas odnaleźć i przypomnieć nam o wszystkich dobrych rzeczach, jakie już nas spotkały i jakie nas jeszcze czekają. / R. Brett
|
|
|
|
„Miałam przewagę w slalomie. Ale podczas drugiego zjazdu wszyscy przewracali się w niebezpiecznym miejscu. Pokonała mnie kobieta, która podniosła się szybciej niż ja. Nauczyłam się, że ludzie upadają, ale zwycięzcy się podnoszą, a złoci medaliści po prostu podnoszą się szybciej”. - Jakie wspaniałe podejście do życia. Wszyscy przeżywają upadki. Zwycięzcą jest ten, kto szybciej się podniesie i ruszy dalej. / R. Brett
|
|
|
|
Stale mi powtarzają, żebym kontrolowała swoje myśli, żebym nie wierzyła we wszystko, co mi przyjdzie do głowy, tylko zastanowiła się, co jest źródłem każdej refleksji: prawda czy fałsz. Nauczyłam się zadawać sobie pytania: „Czy ta myśl to prawda, czy może jakiś wymysł, który mnie przeraża?”, „Czy istnieją solidne dowody, że to prawda? Czy trzymanie się tej myśli wzbogaca mnie, czy
zubaża?”, „Czy myśląc w ten sposób, zwiększam czy zmniejszam swoją szansę na szczęśliwe, radosne życie w wolności?”, „Czy myśląc w ten sposób, zbliżam się do radości, której dla siebie pragnę, czy oddalam od niej?” Pyk. Pyk. Pyk. Te pytania przebijają każdą bańkę z negatywnymi myślami, która pojawia się w mojej głowie. Możesz się z tego śmiać, ale lepiej najpierw sam tego spróbuj. / R. Brett
|
|
|
|
Był jak piosenka, która chodzi za tobą cały dzień i nie daje ci spokoju. / R. Brett
|
|
|
|
Zapach świeżej róży i smród starych brokułów to dwie strony życia. To, co kochaliśmy, gdy żyło, umiera i zamienia się w śmieci, które następnie pomagają czemuś innemu zyskać życie. / R. Brett
|
|
|
|
Owszem, ale można wstać albo się obudzić. Wstajesz, jeżeli otwierasz oczy i od razu zaczynasz narzekać: „O Boże, już rano”. Budzisz się, jeśli witasz dzień radośnie: „Dzień dobry, Boże”. Muszę o tym pamiętać, kiedy znów będzie mnie korcić, żeby trzeci raz wcisnąć na budziku guzik drzemki. / R Brett
|
|
|
|
Jak iść własną drogą? Pozwól, żeby prowadziło cię życie. (...) Dzięki temu, że porzucił cię wymarzony partner, możesz poznać swoją drugą połówkę na następnym przyjęciu. Odrzucenie to niezbędne doświadczenie życiowe. (...) Stwórz własną mapę. Zamiast szukać swojego miejsca na ziemi, zaprojektuj je. Nie używaj map
innych ludzi. Z mapą jest jeden problem (poza tym, że nie da się jej z powrotem złożyć): zaprowadzi
cię tylko tam, gdzie trafił już ktoś inny. Dlatego nie istnieje mapa reszty twojego życia. (...) Jeśli próbujesz być kimś innym, poniesiesz porażkę. Świat już ma taką osobę. Teraz potrzebuje
ciebie./ R. Brett
|
|
|
|
Dodaj komentarz