 |
nusiaq91.moblo.pl
lubię chodzić po kamieniach i wybuchać śmiechem nie mogąc przestać.
|
|
 |
|
lubię chodzić po kamieniach i wybuchać śmiechem nie mogąc przestać.
|
|
|
|
trudno nie istnieć, trudno odczuwać. stoję w kropce, tak wygląda kropka.
|
|
|
|
a teraz się zastanawiam czy to nie była przypadkiem miłość.
|
|
|
|
i to wszystko to jest nic – bo ja już ciebie nie znam.
a więc to mi niepotrzebne już. niepotrzebne żadne zdarzenia, powitania, pożegnania, słowa. tramwaje i sklepy.
i deszcz, i bieganie tymi ulicami po deszczu. to wszystko wcale nie musi być takie ważne. można to zgubić jednego dnia, zamknąć jednym słowem.
|
|
|
|
ciągle mówisz o tym, o czym ja chcę zapomnieć.
|
|
|
|
Po tym, jak po raz pierwszy byliście w łożku - nie mając ani złych ani dobrych wspomnień o sobie, on powiedział: Opowiedz mi o swoim życiu, chcę wiedzieć o Tobie wszystko - a ty opowiadałaś, gdy on leżał obok, z papierosem w ręku lub zębach.
A potem ty powiedziałaś: nic nie wiem o twych kochankach, i zapaliłaś papierosa - i powoli zasypiacie razem - Tak właśnie płaczą ludzie w podmiejskich hotelach.
|
|
|
|
bardzo mi źle tu z tym wszystkim.
|
|
|
|
nie potrafię żyć, nie wiem co to znaczy, gdybym potrafiła chociaż wytłumaczyć to jak się snuję po nieznajomej przestrzeni, niewidzialnie wykrzykując same przekleństwa.
|
|
|
|
dlatego wychodzę, siadam na zielonej ławce przed którymś z wieżowców, wynajduję obojętnie który choć najbardziej specyficzny liść, czy moment trawy, i topię w nim oczy, bezsilnie.
|
|
|
|
mówisz, ze jestem piękna akurat wtedy, gdy miedzy nami panuje nieoprzenikniona ciemność. nie mogę dostrzec twojej dłoni i wiesz, ze nie widzę wyrazu twych oczu. jestem piękna? niewypowiedziane kłamstwa bolą po stokroć mocniej.
|
|
|
|
Nie krytykuj mnie, jesli nie stoję na tyle blisko, by Ci odpowiedzieć.
|
|
|
|
Dodaj komentarz