 |
noangel99.moblo.pl
Każdy jest kompozytorem własnego życia. Ludzie to orkiestra.Dyrygentem jest otaczający nas świat.
|
|
 |
|
Każdy jest kompozytorem własnego życia.
Ludzie ,to orkiestra.Dyrygentem jest otaczający nas świat.
|
|
|
|
a może ja właśnie lubię być sama. sama sobie. nie muszę na nikogo czekać. na nikim polegać. nie muszę do nikogo tęsknić. tak , ja właśnie to lubię.
|
|
|
|
Witaj na Planecie , gdzie nikogo nie interesują Twoje problemy, gdzie sam musisz zadbać o swój los.
Tu wszystko ogranicza się do jednej zasady: każdy sobie rzepkę skrobię !
|
|
|
|
gdyby mózg tych pustych laluni, byłby zabawką, pudełko ozdabiałby napis "Nie zawiera baterii'';wyprodukowane przez Kretyni, sp. z o.o.
|
|
|
|
Zdaje sobie sprawę, że jeśli opakowanie opatrzono napisem 'łatwe do złożenia', to zawiera ono więcej elementów, śrubek, drucików i innych gadżetów niż prom kosmiczny NASA.
|
|
|
|
Naprawdę nie boje się życia. Nie dbam,czy ludzie mnie lubią.Ja siebie lubię.Jestem świadoma swoich ograniczeń. Nie liczę na Nobla z astrofizyki. Astronautką też nie będę. Nie zagram w pornosie i nie prześpię się z Benem Affleckiem.
|
|
|
|
Jestem tania w utrzymaniu, wartościowa i obyta. Potrafię powiedzieć w 11 językach:
,,Cześć kolego, mam bardzo zaraźliwą chorobę weneryczną, którą chętnie Ci przekażę"
|
|
|
|
Nieraz opadają ręce pod ciężarem problemów,a czarne myśli podcinają nam skrzydła.Lecz póki wiara w sercu jest,powstajemy,a nadzieja wytrwale dotrzymuje kroku.
Daj sobie szansę na szczęście. Otwórz księgę życia i nie mów za szybko the end
|
|
|
|
Im więcej kłamstw w miłości,tym szybciej ona wygasa.Każde kłamstwo niczym kropla wody dusi płomień,aż w końcu zupełnie gaśnie
|
|
|
|
Gdy w zamyśleniu, przy blasku gwiazd,snuć będziesz kolejne marzenia,uważaj,aby nie zaplątać się w nich jak w pajęczą sieć
|
|
|
|
Depresja to choroba duszy ogarnięta nieopisanym smutkiem,który zalewa od czubka głowy po końce stóp.Lubi się schować pod kołderkę,a z oczu potoki łez wyciskać.
Depresja odbiera chęci do życia.Sami chcemy być.Nie umie pomóc nikt wyrwać nas z tej otchłani rozpaczy
|
|
|
|
W ciemnym pokoju,przy blasku świecy,zapatrzone oczy,widzą piękno płynących wspomnień.Jak kochać?Jak żyć?Delikatnie płyną łzy.Jesteśmy tacy zagubieni.W tęsknych marzeniach wciąż nie spełnieni
|
|
|
|
Dodaj komentarz