 |
muszeciezapomniec.moblo.pl
Obdzilam sie z potwornym bólem.Bólem duszy i serca.Coś wewnatrz kłuje męczy i nie chce odpuscic. Chyba wiem co to jest.Zrozumialam ze z osoby o silnej osobowosci stał
|
|
 |
|
Obdzilam sie z potwornym bólem.Bólem duszy i serca.Coś wewnatrz kłuje, męczy i nie chce odpuscic. Chyba wiem co to jest.Zrozumialam,ze z osoby o silnej osobowosci stałam sie słabą istotą,która daje sobą pomiatać.A wszystko zmienilo sie 3 lata temu,przez jednego- z pozoru milego,fajnego człowieka. Tak,jestem słaba.Nie umiem już walczyć o coś co kocham.Brak sił.Brak odwagi.Brak chęci. Nie jestem wojownikiem,bo przestalam nawet walczycz samą sobą.Poddałam sie.Juź nie wierze w to,że pokonam samą siebie.To wszystko jest silniejsze. Nie potrafie juz spojrzec mu w oczy. Męcze sie,okropnie.Czekam,dalej czekam na smsa,wiadomość lub telefon,ale sama bardzo dobrze wiem ze to juz nigdy nie nastąpi. Nadzieja matką głupich. Dziwne.Umieram wiedząc,że żyje. Umieram wenętrznie,psychicznie. Ogromna chęć spędzenia z nim chociaż chwili bije się z rozumem,który wie ,że źle sie to kończy. To sie chyba nazywa walka z samym sobą.Mam już w tym wprawe. Od 3 lat okłamuje samą siebie-zapomnę.
|
|
|
|
ten moment gdy obydwoje przyłapują się na spojrzeniu,ten ścisk w żołądku i rozkojarzenie w głowie.
|
|
|
|
Choć wygląda to tragicznie,ja wiem że to jeszcze nie koniec.
|
|
|
|
nie uwierze już w żadną obietnice,przysięge ani nic co usłysze z ust faceta.
|
|
|
|
Tak bardzo chcę żebyś był.
|
|
|
|
jeszcze niecałe 4 miesiące temu byłabym w stanie zrobić dla niego wszystko,nie wyobrażałam sobie życia bez niego,bez rozmów,bez troski i bez tego uczucia do którego żadne z nas sie nie przyznało.a teraz? sama sobie zażyczyłam-nie ma Cie, nie ma tego co tak bardzo kochałam.
|
|
|
|
Kochał mnie na tyle,by pozwolić mi odejść.
|
|
|
|
Podobno z każdym dniem powinno być lepiej.Powinno się zapomnieć,,nie powinno tak samo boleć,wszystko powinno sie ułożyć.Tylko,że nierozumiem dlaczego jest coraz gorzej?
|
|
|
|
każdy jego widok wprowadzał ją w stan konkretnego roztrzęsienia.
|
|
|
|
lecz musisz wiedzieć,że tęsknie..
|
|
|
|
scena jak z najgorszego dramatu.Spotkali sie zupełnie przypadkiem,szli w tą samą stronę.On z tyłu,ona z przodu.Teoretycznie byli sobie obojętni,starali sie nie pamiętać tych 2 lat które tak często wspominali.Na jego widok dostała skurczu wszystkich mięśni,w głowie miała tylko szum a ręce jej się trzęsły.Pamiętała,że nie cały miesiąc wczesniej wykrzyczała mu że nie chce go znać,co wcale nie bylo prawdą,lecz liczyła że nie pozwoli jej odejść.Usłyszała kroki,coraz bliżej.On wyminął ją, z grobową miną,smutkiem w oczach rzucił ''cześć'' i odszedł.Ona stanęła wryta,zaczęła się śmiać ironicznym śmiechem,ale momentalnie śmiech przerodził się w rozpaczliwy płacz. On był już daleko przed nią,lecz zatrzymał sie na moście na którym właśnie się poznali,tam gdzie tak bardzo ją przepraszał i obiecywał że będzie na zawsze. Stanął,ściągnął koszulke,pochylił głowe nieruchomo patrzył w wode,lecz momentalnie szybkim tempem ruszył dalej w kierunku domu.Tak bardzo nie chciała,żeby to sie tak skończyło.
|
|
|
|
Chciałabym zdobyć tabletki,takie specyficzne.Takie,które spowodowały i pomogły by mi zapomnieć,Wymazały by wszystkie wspólne chwile,wszystkie wspomnienia i nawet jego zapach.A najważniejsze-wymazały jego.
|
|
|
|
Dodaj komentarz