 |
|
gdybyś kochał mnie tak bardzo, jak ja kocham Ciebie, byłaby to najdoskonalsza miłość na świecie! Jestem tego pewna.
|
|
|
|
w każdej twarzy ciągle widzę Cię...
|
|
|
|
tak.. to właśnie Ty pozwoliłeś mi odkryć jakąś nieznaną sferę mnie samej.. taką, która jeszcze tamtej wiosny była nietknięta, dziwnie obca... ale wiesz co? myślę, że jest jeszcze we mnie wiele takich tajemniczych sfer, które odkryje ktoś inny, ważniejszy od Ciebie! i otwieram serce przed nim.. oby zjawił się zanim zdążysz mnie całkowicie ubezwłasnowolnić!
|
|
|
|
żeby zapomnieć muszę chyba z całej siły uderzyć głową w stół, by wyczyścić wszystkie zabrudzone Tobą zakamarki umysłu...
|
|
|
|
jestem głupia.. jestem głupia bo ciągle pozwalam trwać obsesyjnym myślom o Tobie... jestem głupia, bo ciągle odwracam głowę w Twoją stronę, jestem głupia, bo ciągle mam ochotę do Ciebie pisać, jestem głupia, bo zgadzam się na to, by ta chwila, która teraz trwa także była oddana Tobie, jestem głupia, bo wyobrażam sobie nas.. Ciebie i głupią mnie..
|
|
|
|
Twój dzisiejszy wzrok zdaje się być jeszcze we mnie... był taki nierzeczywisty, niezwykły... nie mogę się pozbyć tego obrazu, utknął gdzieś w moich głębinach.. widziałam. patrzyłeś. to niezwykłe, że ludzkie oczy potrafią obudzić czyjeś serce... dziękuję Ci Boże za ten dzień... za ten wzrok. za rozdygotane serce i niespokojną ale bardzo szczęśliwą duszę ;)) za tą krótką, ulotną chwilę.
|
|
|
|
To miłość nie doznanych wrażeń, nie podarowanych pocałunków, nie stykających się dłoni. Właśnie dlatego nazywam ją prawdziwą! To miłość pragnącego serca… nie ciała.
|
|
|
|
tak naprawdę nigdy nie byłeś mój, nigdy Cię nie miałam, nigdy mnie nie pocałowałeś tak, jak chłopak całuje swoją dziewczynę, nie trzymałeś mnie za rękę, gdy spacerowaliśmy o zmroku, nie mieliśmy swojej gwiazdy, nie dotykałeś moich włosów, moich skroni, nie czułam Twego niespokojnego oddechu na mojej szyi..Wielki to paradoks. Nigdy Cię nie miałam, ale gdy odszedłeś, straciłam wszystko!! wszystko co miałam..
|
|
|
|
nie da się cofnąć, zmienić biegu rzeczy, które się wydarzyły, słów, które zostały wypowiedziane, uczuć, które zostały nazwane... a czasem tak bardzo chciałoby się zapomnieć... rzucić gdzieś w przepaść, to co nożem wojuje gdzieś w głębi, zabić.
|
|
|
|
nie minęło.. i nie chcę minąć. to uczucie, które miało być piękne... miało dawać radość, uczyć kochać... nauczyło tylko cierpieć... każdy ranek jest zapowiedzią tego samego... wita mnie oblewając lawą wspomnień, tych bolesnych... dokładnie tych, które tamtej wiosny wydawały się być wspaniałymi... miały być niezapomniane i takie też niestety pozostaną...
|
|
|
|
Dodaj komentarz