 |
|
Ilu osobom chcielibyśmy zadać pytanie "Czy czasem tęsknisz", "Czy wrócisz do mojego życia","Co ta relacja dla Ciebie znaczy", "Kochasz mnie". - Tak często chcielibyśmy zadać takie pytanie, a tak rzadko usłyszeć odpowiedź. Tak bardzo nam czasem zależy, że boimy się usłyszeć słów wskazujących na odrzucenie. A przecież tak często chcemy zapytać...
|
|
|
|
Możesz przyzwyczaić się do wszystkiego. Do mrozu, upału, bólu, do życia na wsi, w mieście, do wysokich gór, do dolin. Ale nigdy nie przywykniesz do jego braku po drugiej stronie łóźka, do braku Jego uśmiechu, że rano robisz tylko jedną kawę, nieczucia jego zapachu, do braku pocałunków. I że Twoja dusza rwie się za każdym razem gdy przeglądasz zdjęcia. Nigdy nie przyzwyczaisz się do tego, że dałaś odejść tej jedynej, prawdziwej miłości swojego życia.
|
|
|
|
„Ci, którzy nie potrafią płakać z całego serca, nie potrafią się również serdecznie śmiać.”
|
|
|
|
Tyle razy próbowałem
szeptów, celebracji, miłosnych zaklęć, kłamstw
Tak mi przykro! O tak mi przykro!
Chciałbym jeszcze raz!
|
|
|
|
A jeśli w imię Boga zechcesz iść
Zostaw po drodze niepotrzebny krzyż
Miłości, nadziei naładuj w kieszenie i chleb
Potem idź, gdzie chcesz
|
|
|
|
Dekalog, który ma kilka tysięcy lat, przyjęła znaczna część ludzi na świecie, w tym również ja. Ale to nie ma nic wspólnego z wiarą. Nie trzeba być wierzącym, by przestrzegać dekalogu. Myślę, że ja przestrzegam tych zasad bardziej niż niejeden wierzący. Ja je w pełni akceptuję. Bo to nie jest tak, że ateista wszystko może, że żadne normy go nie obowiązują. Żyje wśród ludzi, ma wobec nich zobowiązania i dlatego właśnie przyjąłem dekalog. Ale nie ma w tym nic religijnego.
|
|
|
|
Spójrz na mnie. Popatrz mi głęboko w oczy i powiedz, że nic nie czujesz. Że to wszystko było tylko bzdurą, groteskowym przedstawieniem, kpiną, dramatem i tanią komedią. Zniszcz mój świat do końca...
|
|
|
|
Pierwszy podmuch wiosny budzi lęk.
Porcja ciepłych złudzeń przenika do serc.
|
|
|
|
Nikt jeszcze nie wie czy
Stare słońce zarysuje nowy dzień.
|
|
|
|
Druga zero trzy, nie ma dokąd iść
Jak mogłeś odejść stąd w taką nieludzką noc?
|
|
|
|
Chciało by się zacząć jeszcze raz,
Chciało by odnaleźć zmarnowany czas,
Utracony blask.
Ile jeszcze we mnie wiary,
ile jeszcze we mnie sił, by dalej żyć
w taki czas...
|
|
|
|
"Niewiele czasu potrzeba by zapomnieć o kimś z kim dzieliło się sypialnie, jeżeli w kuchni pojawi się ktoś nowy..."
|
|
|
|
Dodaj komentarz