 |
|
znaliśmy się na wylot, dzieliliśmy niemal każdą chwilą… chyba dobrze nam ze sobą było.
|
|
|
|
nie próbuj do mnie wracać... czuję, że nie starczy mi sił, żeby Ci odmówić.
|
|
|
|
musisz mi pomóc, bo od tygodnia pada deszcz i powoli życie mi się rozmywa… musisz mi pomóc, bo czuję się jak Bóg, który przez sześć dni budował świat i powstał wielki chaos… musisz mi pomóc, bo wczoraj śmierć pytała szatniarza w knajpie co się ze mną stało… musisz mi pomóc dziś, teraz, już… bo jutro może być za późno.
|
|
|
|
kiedy szepczesz mi do ucha czuję, że jestem zdolna zgasić słońce, z gór zrobić orgiami i pokroić rzeki na plastry, samym oddechem wstrzymać tornado, a barkami podtrzymać lawinę, mogłabym połknąć meteoryt, ścisnąć księżyc w garści i podać Ci jak na tacy, a gdybyś zapytał, jak bardzo Cię kocham rozłożyłabym ręce, które objęły by cały wszechświat i powiedziałabym po prostu: „tak bardzo”.
|
|
|
|
myślisz, że nie cierpię, bo się nie skarżę.? że nie mam uczuć, bo ich nie okazuję.? że nie pamiętam, bo przestałam wspominać.? czy to, że jestem silna i potrafię dobrze kłamać oznacza, że nie jestem człowiekiem.?
|
|
|
|
człowiek składa się w 80 % z wody… jeżeli nie posiada żadnych marzeń i celów jest tylko kałużą.
|
|
|
|
co Ty sobie myślałaś.? że ktoś zapuka do Twoich drzwi przed północą.? że przyjdzie on, że przeprosi za wszystko, że przed Tobą klęknie.? że ludzie nagle sobie o Tobie przypomną i że ten dzień będzie inny, niż wszystkie.? że będzie lepszy, bo jest ostatni.? zejdź na ziemię.
|
|
|
|
- to nie jest facet dla Ciebie… - powiedz to mojemu sercu, tylko wiesz... jest jeden problem. – jaki.? - ono nikogo nie słucha.
|
|
|
|
są osoby, dla których wódka to woda, buch, to zwykłe powietrze, a życie, to jedno, wielkie gówno.
|
|
|
|
przyuważ, że okres dojrzewania to najgorsze lata w Twoim życiu, zakochujesz się, nikt Cię nie rozumie, płaczesz, choć nie wiesz dlaczego, chcesz być zaakceptowana przez osiedlowych ziomków, więc zaczynasz palić, pić, ćpać... ale kiedyś z tego wyrośniesz, lecz przeszłość zostanie z Tobą… zostaną z Tobą nałogi, rozczarowana rodzina, tak samo jest z miłością… na początku nie chcesz uwierzyć że on Cię kocha, robisz mu awantury o byle co, on Cię wcale nie rozumie… rozstajecie się tak, jak rozstałaś się ze swoją dawną paczką… pozostają tylko prezenty, smsy, wspomnienia… złamane serce.
|
|
|
|
nie odpowiada mi ułożony, dobrze uczący się chłopczyk, nie kręcą mnie umięśnieni kozacy, nawet nie zerkam na metala w glanach i długich włosach, oko zawieszę na skejcie, w mega luźnych ciuchach, spojrzę też na opalonego bruneta, ale najbardziej kręcą mnie skurwiele z aroganckim głosem i wredną miną - nic nie poradzę, taka jestem.
|
|
|
|
dlaczego tak jest, że kiedy całkowicie otworzymy nasze serce dla kogoś, dla jednego, zwykłego człowieka, nagle staje się on w naszych oczach kimś lepszym, kimś wspaniałym, kimś zbyt idealnym, by mógł istnieć naprawdę.? gdy sądzimy, że już nic nie może zepsuć tego szczęścia, wtedy ten zwyczajny, szary człowiek zadaje nam cios, po którym nie umiemy się pozbierać, choćbyśmy nie wiem, jak bardzo chcieli podnieść się z powrotem na nogi… wywiera on taki wpływ, taki mocny, że niemożliwym jest dla nas uśmiechnąć się szeroko i powiedzieć, że to nic, że nic się nie stało, że damy radę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz