 |
kardamonowa.moblo.pl
bądź przy mnie blisko bo tylko wtedy nie jest mi zimno. chłód wieje z przestrzeni. kiedy myślę jaka ona duża i jaka ja to mi trzeba twoich dwóch ramion zamknię
|
|
 |
|
bądź przy mnie blisko, bo tylko wtedy nie jest mi zimno.
chłód wieje z przestrzeni.
kiedy myślę,
jaka ona duża
i jaka ja
to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata.
|
|
|
|
szczęście wreszcie przestało pachnieć miłością.
|
|
|
|
bo jak bałagan to i w głowie, i w biurku. bo jak smutek to i zewnątrz, i wewnątrz. bo jak radość to zdecydowanie dzisiaj. jutra może nie być.
|
|
|
|
coffee, books, friends, freetime and you !
|
|
|
|
już nie umiem żyć chwilą, nie umiem się nie martwić i nie umiem wierzyć w marzenia.
|
|
|
|
tylko o mnie nie zapomnij, dobrze?
|
|
|
|
chyba mam wyjątkowy talent do rozpieprzania wszystkiego, na czym mi zależy. i nie umiem uczyć się na błędach, wciąż popełniam te same, płacąc tę samą cenę, cierpiąc w ten sam sposób.
|
|
|
|
jestem cholernie szczęśliwym człowiekiem ostatnio, ale nie wiem, którego z Was to zasługa.
|
|
|
|
i znowu to samo, ten sam burdel uczuć, którego nie umiem posprzątać.
|
|
|
|
skończył mi się limit, nie dbam o to, muszę wylać te wszystkie emocje, nie dusić ich w sobie, nie marnować sobie swojego życia przez Ciebie. to wciąż mnie zadziwia, za każdym razem, ile to w naszym życiu zależy od drugiego człowieka, od jego humorów, słów, zachowania.
wiedz tylko, że strasznie mi ciężko w tym momencie iść do przodu.
Damien Rice - 9 Crimes, polecam.
|
|
|
|
nawet nie wiem, jak opisać to wszystko, co siedzi w mojej głowie tu i teraz. to, co boli najbardziej, to co powoduje, że nie mam na nic ochoty. pogubiłam się w tym wszystkim, nie jestem sobą, przestałam być sobą już dawno temu. i teraz czas to naprawić, aczkolwiek jest to tak cholernie trudne. zostawić przeszłość za sobą, zacząć znowu żyć. ale ja nie umiem, nie umiem wymazać tego wszystkiego z mojej pamięci od tak, jestem tylko człowiekiem. przepraszam, że zawiodłam. ale nawet nie wiem dlaczego stało się tak, a nie inaczej. tak bardzo przeszkadza mi to, że nie wiem, co myślisz. zapomniałam, jak brzmi Twój głos i jak wyglądasz. te kilkanaście tysięcy kilometrów to było za daleko, ale nasze myśli mogły być bliżej. moje były, cały czas. jak widać Twoje niekoniecznie. ranisz ludzi, zraniłeś mnie tak bardzo, jakkolwiek żałośnie to brzmi. wiem, że tego nie przeczytasz, tak będzie lepiej. nie mam odwagi napisać Ci tego wszystkiego, chyba gdzieś we mnie nadal jest nadzieja, że to był żart
|
|
|
|
Dodaj komentarz