 |
julka0907.moblo.pl
Zastanawiam się jaka jest prawda o Nas. Jak to jest tak bardzo zakochani a jednocześnie niepewni sami w sobie. Czy można kogoś kochać i nie być pewnym czy to jest
|
|
 |
|
Zastanawiam się jaka jest prawda o Nas. Jak to jest, tak bardzo zakochani
a jednocześnie niepewni sami w sobie. Czy można kogoś kochać i nie być pewnym,
czy to jest właśnie ta miłość? Ale nawet w idealnej miłości nic nie jest pewne.
Może nasza miłość jest tą nieznaną prawdą. Chociaż mówiliśmy, że nie mogło Nam się
przy dażyć nic bardziej prawdziwego i szczerego jak ta miłość. Tak bardzo wierzyliśmy w siebie.
Wierzyliśmy w Nas. W naszą miłość. Nasza miłość pełna wiary, nadziei, planów na przyszłość. Teraz miłość
pełna niepewności. Jedno co jest dla mnie pewne: kocham i nie potrafię zapomnieć o Tobie. Byłeś i
jesteś dla mnie najważniejszy. Może kiedyś los zadecyduje o Nas, ale teraz nie chce o tym myśleć.
Liczysz się Ty. To właśnie wiara + miłość spełniają całą prawdę. Można kochać, ale nie wierzyć. Można
wierzyć, że się kocha, ale tak na prawdę nie kochać. Od nas zależy, czy ta prawda zostanie spełniona.
|
|
|
|
Nie chce już kochać- tego kogo kocham. Nie chce już śnić- tego o którym śnię co noc. Nie chce już łez- przez którego one płyną. Nie chce już by me serce dłużej tak krwawiło. Nie chce już kwiatów pachnących Jego zapachem. Nie chce już gwiazd darowanych od Niego. Nie chce już tego samego powietrza, którym On oddycha. Nie chce już tego uczucia, które ciągle tkwi w mym sercu. Nie chce tych myśli które przywołują Jego. Nie chce tych słów, które dawały nadzieje. Nie chce tęsknoty za Jego spojrzeniem. Nie chce już nadziei, która mija się z przeznaczeniem. Nie pragnę już nic co mogło by być rzeczą wielką. Znaleźć swoje małe szczęście na tej ziemi.
|
|
|
|
Wiem, że kochałeś mnie ponad wszystko. Wierzyłam Ci jak nikomu innemu.
Ty wiesz, że Ja kochałam Cię ponad wszystko.
Byłam pierwszą i jedyną osobą w Twoim życiu
u której mogłeś wyczytać całą prawdę
patrząc głęboko w oczy i nie pytając o nic.
Zanim zaczniemy nowe życie
i rozejdziemy się w dwie różne strony,
schowajmy na dnie Naszych serc wspomnienia o sobie.
|
|
|
|
Zaczynam czuć że to już na prawdę koniec i chyba oboje to czujemy to się powoli wypala. Nasze uczucie jakby zanika gdzieś we mgle. Twoje i moje 'Ja' już nie jest takie samo. Łatwiej było nam pokochać niż teraz przestać i tak dobrowolnie zapomnieć. Wspomnienia o Tobie ciągle są w mojej głowie i pozostaną na zawsze. Byliśmy tacy szczęśliwi, lecz nie na tyle by być razem. Był czas, kiedy świat leżał u naszych stóp. Oboje wiedzieliśmy, że nic nie może nas rozdzielić. Nie było dla Nas rzeczy niemożliwych. Nie widzieliśmy świata oprócz Nas. Okazało się, że widzenie tego świata jest równie ważne jak Nasza miłość. Myśleliśmy że przezwyciężymy wszystko, lecz jak widać nie udało się. Pogubiliśmy się w tym świecie a może to świat zgubił gdzieś Nas?
|
|
|
|
C.D... -Dziwna ta Twoja bajka- nie bajka, ale dobrze się Jej słuchało. Kim Ty właściwie jesteś ? -Kim ja jestem? Może Tobą, a Ty mną? A może obie jesteśmy księżniczkami? Może ta bajka-nie bajka była naprawdę. -Więc opowiedziałaś to wszystko o sobie. Po co?
-Może po to, żeby otrząsnąć się z tej historii, a może dlatego, że znów jest jesień, a ja mam niebieskie oczy i czekam.
|
|
|
|
C.D... -Prawie tak. Na szczęście księżniczka była na tyle rozsądna, że do niczego nie doszło. Książę wyszedł obrażony. -Wtedy czar prysnął i wreszcie obudziła się ta Twoja księżniczka? -Wcale nie, bo ona nadal Go kochała i wierzyła, że wróci. -Fantastyczna idiotka! I doczekała się w końcu? -Doczekała, ale nie tego czego pragnęła. Zobaczyła Go z inną. Już nie był księciem. Świat marzeń legł w gruzach, a jednak nadal Go kochała. -Lubię słuchać jak ludzie komplikują sobie życie. Co było dalej? -Dalej był smutek. Minęła wiosna, przyszło lato oszałamiające kolorami i słońcem, pełne zabaw i radości. Wielu młodych ludzi przewijało się przez zamkowe sale, ale ona chciała mieć przy sobie tylko księcia. Łzy i rozpacz przyszły z jesienną szarugą. Wszyscy już zapomnieli o tym, że kiedyś był przy Niej książę, tylko ona nie mogła o Nim zapomnieć. -To już koniec? -Chyba tak, chociaż można by ciągnąć tę historią dalej, bo ona wciąż ma masę kłopotów i smutków, a Jej niebieskie oczy są pełne łez.
|
|
|
|
C.D... (..)A potem przyszła wiosna. Zaczęła szaleć zieleń i rozszalało się jej serce, choć próbowała nad nim zapanować. Porą księcia, bo tak Go nazwała w myślach, był wieczór, więc ona wciąż czekała na zmierzch, mimo że dawniej najbardziej lubiła poranki. Zapalała świecę i gdy byli razem, cała komnata wirowała. Pewnego wieczoru przyniósł ze sobą i podarował Jej piękny wiersz pełen miłosnych zaklęć. Były jeszcze inne wiersze i inne wieczory i niecierpliwe czekanie na tego, o którym myślała, że jest Jej księciem z bajki. -To koniec? niesamowicie głupi. -Daj mi skończyć. Stale przerywasz. -Ta Twoja księżniczka jest horrendalnie głupia, tylko stale czeka i czeka. Poza tym, kto dzisiaj głuszy dziewczynę na wiersze i która daje się na to złapać? -Widocznie księżniczka trochę niedzisiejsza i to był najlepszy sposób, żeby zdobyć Jej serce. -No dobra. To już koniec? -Wcale nie, bo kiedyś przyszedł taki wieczór, kiedy skończyła się poezja.. -I zagrały zmysły? Czy tak?
|
|
|
|
-Posłuchaj. Była sobie..
-Księżniczka?
-Nie wiem. Może prawdziwa królewna, a może nimfa. Czy to ważne? Niech będzie księżniczka.
-Więc opowiadaj o tej księżniczce.
-Słuchaj i nie przerywaj. Księżniczka żyła sobie w całkiem wygodnym pokoju na ostatnim piętrze wieży. Żyła sobie i marzyła o kwiatkach i s z m a t k a c h. Urozmaicała sobie czas czytaniem poezji i słuchaniem muzyki.
-Po prostu była sobie, żyła i marzyła?
-Tak, aż pewnego wieczoru spotkała kogoś u wrót zamku.
-Kto to był ?
-Och, zaraz się dowiesz. Słuchaj tylko. Spotkała Go, pocałowała i..
-I co ?
-Są pocałunki, które kłamią. Są pocałunki, które serce łamią.
-Rymujesz.
-Tak jakoś.
-To Twoje?
-Nie wiem. Może moje, a może gdzieś to przeczytałam, ale tak właśnie było. To był zaczarowany pocałunek, bo od Niego wszystko się zaczęło. Była noc wysrebrzona mrozem i śniegiem. Noc, gwiazdy, On i księżniczka.
|
|
|
|
Dodaj komentarz