 |
|
Zbyt ciężko pracowałam na to, by polubić siebie, żeby teraz otaczać się ludźmi, którzy mnie nie lubią.
|
|
|
|
Możliwe, że jeśli małe zdenerwowane dziewczynki byłyby wysłuchane zamiast uciszane, nie byłoby tak wielu zranionych kobiet zmagających się ze zrozumieniem i pokochaniem samych siebie.
Możliwe, że jeśli zapłakani mali chłopcy byliby pocieszani zamiast zawstydzani, nie byłoby tak wielu gniewnych mężczyzn, zmagających się z wyrażaniem emocji i współczuciem.
I vice versa.
Możliwe, że jeśli dziecięce emocje byłyby zrozumiane zamiast karane, nie byłoby tak wielu zamkniętych w sobie dorosłych ludzi, zmagających się z relacjami i zrozumieniem samych siebie.
Dzieci potrzebują odczuć wszystkie swoje emocje, bez strachu przed odrzuceniem, aby dojrzeć w zgodzie z samym sobą.
Bycie twardym wobec dzieci, nie powoduje, że są silniejsze. Ludzie stają się silniejsi dzięki współczuciu i zrozumieniu.
Niezależnie od płci czy wieku.
|
|
|
|
Może jest taka miłość, która nie potrzebuję związku? Może osoby mogą żyć osobno, w nocy tulić się do innych ramion niż tych, które rzeczywiście pokochali. Mogą prowadzić osobne życia, śmiać się w różnych momentach, wybierać inne drogi, poznawać innych ludzi i budować domy, sadzić drzewa i płodzić dzieci z dala od siebie. Może jest taka miłość, która nie potrzebuję objęcia, splotu dłoni, wieczornych wyznań, a mimo to nadal trwa? Może wtedy zakochani są nieśmiertelni?
|
|
|
|
Nie będą cierpieć, bo przecież nie stracą kogoś kto nie jest ich, nie będą tęsknić, bo nie można tęsknić za kimś z kogo samemu się zrezygnowało. To taka miłość idealna. Ona jest, chociaż nikt jej nie widzi. Nie trzeba mówić "Kocham Cię", bo to tak oczywiste jak to, że kiedyś umrzemy.
Może jest taka miłość, która trwa wiecznie? Może taka prawdziwa miłość nie potrzebuję otoczki codzienności? Możecie się kochać mieszkając na innych kontynentach. Możecie być dla siebie wszystkim, a mówić te dwa słowa komuś innemu. Możecie być zakochani, bo kiedyś tam obiecaliście sobie Wasze serca po wieczność. Może jest taka miłość...
|
|
|
|
Sometimes home is a person.
|
|
|
|
Zabawne. Nie chcieć od Ciebie nic, a wciąż nadzieję mieć na wszystko.
|
|
|
|
"(...) zwinąłem się tak w kłębuszek i skuliłem niczym kociątko w zimie (...) bo ja mogę pozwolić sobie na ten luksus, żeby być opuszczony, chociaż opuszczony nie jestem nigdy, jestem tylko sam, by móc żyć w samotności zaludnionej myślami, bo ja jestem poniekąd dumny z Nieskończoności i Wieczności, a Nieskończoność i Wieczność chyba gustują w takich ludziach jak ja."
|
|
|
|
"Wrócę. Znasz mnie. Nie lubię niedokończonych spraw."
|
|
|
|
"Nie jestem osobą ani smutną, ani zamkniętą, ani skomplikowaną. Śmieję się łatwo, często i ze wszystkiego, a najczęściej z siebie. Za radością, żartem, człowiekiem, który potrafi mnie rozśmieszyć, poszłabym na czworakach na koniec świata. ”
|
|
|
|
'Czasem myślę, że jestem czymś przesłonięta. Chciałabym, żebyś zerwał ze mnie tę zasłonę. Tylko boję się, że pod nią nic nie ma, że jestem tylko tą zasłoną.'
|
|
|
|
"Człowiek jest do wszystkiego w stanie przywyknąć. Wytrzymuje ból, zrywa kontakt, zapomina (...) Ale czasami wystarczy byle głupstwo by się przekonać, że te drzwi tak naprawdę nigdy nie zostały zamknięte na klucz."
|
|
|
|
"Nie wiem, gdzie się kończę Ja, a zaczynasz Ty"
|
|
|
|
Dodaj komentarz