|
izuu.moblo.pl
Siedząc dziś na ławce w parku myślała o swoim życiu. Zobaczyła że na ławce obok siedzi jakaś staruszka i wtedy doszło do niej że i ją to czeka. Za kilkadziesiąt lat
|
|
|
izuu dodano: 3 listopada 2010 |
|
Siedząc dziś na ławce w parku, myślała o swoim życiu. Zobaczyła, że na ławce obok siedzi jakaś staruszka i wtedy doszło do niej, że i ją to czeka. Za kilkadziesiąt lat, wszystkie życiowe porażki, złamane serca nie będą już ważne. To wszystko gdzieś przepadnie. Niespełnione marzenia, niewykorzystane szansy. Nie dostanie już drugiej szansy na życie. Wstała, uśmiechnęła się sama do siebie i postanowiła zmienić swoje życie. Nie wiedziała, czy jej to wyjdzie, lecz wiedziała, że musi spróbować.
|
|
izuu dodał komentarz: |
1 listopada 2010 |
|
izuu dodano: 1 listopada 2010 |
|
Każdego wieczoru sennie spoglądała na jego zdjęcie w telefonie. Czasem jej oczy stawały się szkliste, lecz nie chciała, nie mogła chcieć niczego więcej. Zdjęcie było wszystkim.
|
|
izuu dodał komentarz: |
31 października 2010 |
|
izuu dodano: 31 października 2010 |
|
Gdyby nie było cierpienia, ludzie nie zaznaliby miłości, gdyby nie było miłości, nie istniałoby cierpienie. // D.A
|
|
izuu dodał komentarz: |
29 października 2010 |
|
izuu dodano: 29 października 2010 |
|
- wiesz, zebrało mi się na wspomnienia najszczęśliwszych chwil w moim życiu. - o, to może powspominamy razem? w końcu tyle czasu byliśmy razem. - właśnie w tym problem, że ciebie w nich nie ma.
|
|
|
izuu dodano: 29 października 2010 |
|
Gdy ją przytulił, czas na chwilę się zatrzymał. Była szczęśliwa, pomimo tego, że był to zwykły nic nieznaczący gest. Gdy on był obok niewiele potrzebowała do szczęścia.
|
|
izuu dodał komentarz: |
29 października 2010 |
izuu dodał komentarz: |
28 października 2010 |
izuu dodał komentarz: |
28 października 2010 |
|
izuu dodano: 28 października 2010 |
|
Nigdy nie płakała,nie użalała się nad swoim losem.Ostatni dzień był jednak dla niej wyrokiem. Wykryto u niej raka, jednak było już za późno,by cokolwiek zmienić. Lekarze dali jej góra pół roku życia.Nadchodzącą noc spędziła sama,wpatrując się w gwiazdy.Nie powiedziała nic przyjaciołom,chłopakowi.Nie chciała by cierpieli.Chciała spędzać z nimi każdą wolną chwilę, ciesząc się życiem.Kilka miesięcy później, poczuła,że coś jest nie tak.Już na szpitalnym łóżku dodała nowy wpis na swojego bloga. Napisała o wszystkim,co się wydarzyło,przeprosiła każdego z osobna i po raz pierwszy się rozpłakała.Jeszcze tego samego dnia umarła.Przyjaciele po przeczytaniu wpisu,od razu pobiegli do szpitala, lecz było już za późno. Zastali jej rodziców, płaczących przed pustą już salą.Stali nie mogąc uwierzyć, że jej już nie ma.Że został po niej tylko ten jeden pożegnalny wpis To i tak dużo. Dała im to co dać chciała. Prawdę i szczęśliwe wspomnienia,które miała nadzieję,będą łagodzić im,jej nagłe odejście.
|
|
|
|