 |
forever-xd-xd.moblo.pl
Jest taka ładna. Ludzie myślą że ma wszystko. Że może mieć każdego faceta o którym zamarzy. Może i ma wiele jednak w jej życiu wciąż brak miłości.
|
|
 |
|
Jest taka ładna. Ludzie myślą, że ma wszystko. Że może mieć każdego faceta o którym zamarzy. Może i ma wiele, jednak w jej życiu wciąż brak miłości.
|
|
|
|
Mieć znowu 6 lat, widzieć na ulicy plamę benzyny i krzyczeć, że tęcza spadła.
|
|
|
|
Pewnego dnia źle się poczułam... Poszłam do lekarza. Zbadał mnie i powiedział: - To nic poważnego! Przepisał lekarstwa. Powędrowałam do apteki. Tam usłyszałam, że recepta jest nie do zrealizowania. Nie rozumiałam. Usiadłam i spokojnie przeczytałam jej treść "Jego uśmiech - 3 razy dziennie Pocałunki - do utraty tchu Otulić - Jego ramieniem się proszę Kocham Cię - Usłyszeć te słowa, chociaż jeszcze raz z jego ust" Farmaceutka miała rację - nie do zrealizowania...
|
|
|
|
Czy można kochać i nienawidzić tę samą osobę? Można. Ale szybko gubisz się między 'wynoś się w cholerę' ,a 'błagam, wróć.'
|
|
|
|
ta dziewczyna... nic nie miało dla niej znaczenia. żadne zasady, żadne 'powinieneś' i 'nie powinieneś', żadne maniery, w ogóle nic... nic takiego dla niej nie istniało. jeżeli coś jej się nie podobało, po prostu tego nie robiła. jeżeli robiła, było to dobre. nie musiała mówić proszę ani dziękuję. nie musiała niczego przyjmować. wszystko już należało do niej. była bardziej sobą, niż ktokolwiek na świecie.
|
|
|
|
Wiele razy o tym marzyła. O miłości, o prawdziwych pocałunkach, nocnych spacerach przy akompaniamencie świerszczy, o ciepłych dłoniach, nieśmiałych uśmiechach, spełnianiu pragnień i czerpaniu garściami z drzewa szaleństw. Marzyła o przymknięciu kotary ciężkich powiek pod naciskiem czyjś miękkich warg, o głośnym, przyjemnym śmiechu matki, którego nigdy nie słyszała, a który miał podkreślić jedynie to, jak bardzo się zakochała, i w końcu o tym jednym jedynym uczuciu spełnienia, jakie mógłby dać jej ktoś, dla kogo chciałaby budzić się każdego ranka. Przepadło. Tak jak jasne światło otulające pokój, gdy wyłączymy z prądu lampkę. Gdzieś na drodze między umysłem a sercem zapanowała ciemność. Wiele rzeczy chciała zaplanować, jednak teraz wiedziała, że za późno zabrała się za notowanie wszystkich wschodów i zachodów słońca. Wiedziała, że będąc tak słabą, igrać z losem nie można - wszystko przepadło, nawet wiara w miłość.
|
|
|
|
Tęskniła. Tęskniła za nim nieustannie. Oprócz pragnienie odczuwała tylko jedno: tęsknotę. Ani ciepła, ani zimna, ani głodu. Tylko tęsknotę i pragnienie. Potrzebowała tylko żelek i samotności. Tylko w samotności mogła zatopić się w tej tęsknocie tak, jak chciała. Nawet sen nie dawał wytchnienia. Mogła tylko śnić. Śniła o tęsknocie za nim. Zasypiała ze łzami w oczach i ze łzami się budziła.
|
|
|
|
Czym są wspomnienia? Każde z nich, te większe, jak i te mniejsze, mają swój kolor, zapach, smak. Niektóre spływają delikatnie na dno duszy, a inne zarysowują się w niej zapamiętale, nie pytając nas o zdanie.
|
|
|
|
Kiedy byłam mała zawsze mówiono mi "idź za głosem serca", zaś kiedy wkroczyłam w dojrzalszy wiek niż te 5 czy 6 lat wpaja mi się bym postępowała zgodnie z rozumem.. Teraz kiedy jestem w dojrzalszym okresie życia,sama zrozumiałam,że nie warto kierować się sercem,bo ono decyduje w porywie chwili,emocji. Rozum każe rozważać wszystko i mieć racjonalne podejście do sprawy. Tak naprawdę w każdym z nas toczy się walką między rozumiem a sercem. Nie jest to żadna niespodzianką. Każdy zna to doskonale. Każdy bardzo dobrze wie,że obydwie strony mają swoje niepodważalne racje. Zatem czego sie słuchać? Zagadka,której największy filozof nie potrafiłby rozwiązać,a my musimy się z nią borykać na codzień.
|
|
|
|
Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu. Przenika przez skórę do mięśni i kości, ktre zaczynają odtąd istnieć boleśnie. Nie boleć. Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie.
|
|
|
|
czasem się zastanwiam nad tym co mam w ogóle ze soba zrobić. Raz rozpiera mnie chęć zmienienia czegokolwiek w moim zyciu,tylko po to by wspomnienia mnie nie dały rady dogonić.. A następnie nachodzi mnie myśl totalnej obojętności na wszystko.Chyba jestem już tym zmęczona..Nie potrafie ogarnąć swoim rozumem,czemu człowiek potrafi zostawić Cię z dnia na dzień bez słowa. To jedna z tych rzeczy,która chyba boli najbardziej.Więc tak naprawdę powinnam postąpić tak samo i zamknąć ten rozdział,skoro ktos już zrezygnował z tej znajomości. Czas najwyższy w końcu dokonać tego czego już jakiś czas temu próbowałam sie podjąć. Wybiore własną ściężkę i rozważe uważnie wszystkie decyzje,które mi przyniesie,tak by potem żadnej nie żałować. Żyć tak by być szczęśliwą,ale zgadna z właśnymi przekonaniami..
|
|
|
|
GRATULUJĘ, kurwa!po kilku miesiącach do tego doszedłeś. Owacje na stojąco! nie powiem, że żałuję, bo nie żałuję, ani miesiąca, tygodnia, godziny, minuty czy sekundy czekając na ciebie. Nie żałuję, ani jednego dnia! Ani tego, że cię poznałam. Wręcz przeciwnie, cieszę się, bo chociaż przez chwilę mogłam poczuć się jak w niebie. I jedno co mnie boli, to ten stopień mojej naiwności. Bo teraz wiem, że gdyby ci naprawdę zależało znalazłbyś drogę, chociażby przez piekło. Przez cholere czternaście lat potrafiłam wytrzymać bez twojego zniewalającego uśmiechu, twojego ciepła, twoich dłoni, teraz kurwa też wytrzymam. Dam radę ! . dziękuje, mimo wszystko. To była nasza bajka, właściwie jeden rozdział. Ale dziękuję. Szkoda tylko, że przerosła cię ta pieprzaona upartość , że nie potrafiłeś zaryzykować.
|
|
|
|
Dodaj komentarz