 |
dziewczyna_z_szraosci.moblo.pl
przydałby mi się czasem dzień wolny od życia.
|
|
 |
|
przydałby mi się czasem dzień wolny od życia.
|
|
|
|
Najgorzej jest wieczorami, gdy siadam na łóżku i czuje, że tak na serio nie mam nic..
|
|
|
|
spojrzałam w lustro wracając po pasterce wyglądałam bosko. wiedziałam dlaczego on patrzył się na mnie takim wzrokiem. lecz wiedziałam że gdy tylko puszczą procenty znów zapomni jak się nazywam gdzie mieszkam i ze w ogóle istnieje. Mimo tego że ja pamiętam to ty mnie nie ;/
|
|
|
|
kiedyś siedziałam sama na starym drewnianym moście bardzo chciałam żeby wydarzyło się coś nagłego w moim życiu. coś co mogło by je odwrócić o 180 stopni. następnego dnia poznałam jego świat przewrócił się o 90 stopni następnie straciłam kogoś ważniejszego niż on. ból był nie do zniesienia sięgnęłam po żyletkę lecz nie zrobiłam cięć bo on powiedział że jeżeli to zrobię okaże swoja słabość a dobrze wiedziałam że on nie lubi dziewczyn słabych. do tej pory ból ze mną wygrywa a ja nadal staram się aby on mógł być tylko mój. tak bardzo chce żeby kiedyś powiedział mi że on nic do mnie nie czuje i że obwinia mnie za śmierć jego siostry a mojej przyjaciółki. chce tego by go znienawidzić i zrobić krok do śmierci i żeby to on czuł się chociaż raz w życiu winny.w końcu moje życie odwróciło by się kolejne 90 stopni i było by tak jak sobie wymarzyłam. zniknęła bym ze świata :(
|
|
|
|
To kolejny refleksyjny wieczór, kiedy zastanawiam się co ja tu właściwie robię . Gdybym miała wybór, pewnie w ogóle bym się nie pchała na świat . W tej chwili nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, bo wydaje mi się, że nigdy nie było tak źle . Ale nie martw się - za chwilę skulę się w pościeli ze słuchawkami na uszach, pomyślę o Tobie i będzie mi lepiej . Jesteś moim sensem, jestem z Tobą i dla Ciebie .
|
|
|
|
Był stałym bywalcem klubu, do którego właśnie przyszła Wyższa liga, jej ciało mógł mieć jedynie w myślach To było jak wystrzał, na jej widok doznał szoku Zostali tylko we dwoje, nie było nikogo wokół Nie mógł odciągnąć wzroku od jej oczu i ust Niemalże czuł jej zapach i słyszał stabilny puls Jak już podszedł do niej by wyjąć karty na stół Jej spojrzenie sparaliżowało go od szyi w dół (...) W sobotę przy obiedzie padł przed nią na kolana "Wyjdź za mnie", powiedział, "już nigdy nie będziesz sama"
|
|
|
|
jej życie było przepełnione nudą . codziennie to samo - szkoła , lekcje dodatkowe , nauka , sen . nie miała czasu na nic i dla nikogo . tęskniła za poprzednim życiem , za przyjaciółmi . wyparła się tego wszystkiego na własne życzenie , wyparła się bo ból jaki po nim został był zbyt silny . weszła pewnego dnia na dach starego budynku , w którym mieszkała . lubiała tam siedzieć . uśmiechała się do wspomnień . dzisiaj jednak dopadły ją te ' złe ' , w których powiedział , że to koniec , w których podjęła decyzję o zmianie szkoły i totalnej zmianie wizerunku . miała dość . - moje życie przeciez nie ma zupełnego sensu - wyszeptała do siebie i wpadając na świetny pomysł , zsunęła się z dachu , z dziesiątego piętra , by poczuć choć odrobinę adrenaliny .
|
|
|
|
ej laska.co ty myślisz.że ja się będę z Tobą biła.to żebyś się słonko nie przeliczyła.szkoda mych słów.na takie dzieweczki.szkoda mych oczu.na takie kurewki.więc lepiej kochana.zejdź ze mnie.przystopuj.i odpieprz się.bo nawet Cię nie zauważam.a ty się tylko zmęczysz .
|
|
|
|
Słuchaj to nie jest tak, że ja jestem bez serca, czasem muszę okazywać jego brak, by nie dać się zdeptać, czasem jestem zbyt wredna, bo czuję niepokój, czasem muszę się bronić, żeby wyjść z kłopotów. Czasem nie wiem co czuję i boję się sama. Ludzie myślą sobie pewnie czasami - co to za panna? Czasem wkurwia mnie fakt, że daję z siebie sto procent, a nie otrzymuję z tego nawet trochę z powrotem, czasem chcę wierzyć w świat i jego dobrą stronę, a przekręca mnie ktoś w kogo wierzę na dobre, co jest?! Żałuję czasem, że ludzie których znam są daleko ode mnie. Żałuję czasem że nie jest tak jak kiedyś!
|
|
|
|
Był powodem do mojego codziennego wstawania z łóżka. To na jego widok, moje serce zamieniało się w wirującą pralkę. To on, najpiękniej na świecie mówił, jak bardzo boi się miłości. To właśnie, on był autorem każdego mojego uśmiechu. To dzięki niemu potrafiłam doceniać, to co miałam. Był całym moim szczęściem. Wszystkim, tym co miałam. Pisząc, to z pewnej perspektywy czasowej, z uśmiechem na twarzy, dochodzę do wniosku, że jest mi żal to wszystko pisać w czasie przeszłym, a nie teraźniejszym.
|
|
|
|
Udaję twardą, ale ciągle zalewam się łzami. Udaję szczęśliwą, a smutek rozrywa mnie od wewnątrz, paraliżuje mnie od środka. Udaję silną, udaję, że sobie radzę, a tak bardzo pragnę osoby, która mnie przytuli, czy darzy jakimkolwiek uczuciem. Jestem bezbronna, samotna i czuję się nieszczęśliwa, chociaż wiem, że nie powinno tak być. Coś w tym jednak jest, że miłość to choroba.
|
|
|
|
On i ona, kochali się na zabój. Byli wzorem miłości, aż możnabyło zazdrościć. Pisali ze sobą po kilkanaście godzin dziennie a nocami musieli sie dosycać rozmowami telefonicznymi bo zawsze mieli sobie wiele do powiedzenia. Jedno uzupełniało drugiego i dzięki temu byli idealną parą lecz był jeden problem.. od dnia kiedy się poznali nigdy nie mieli okazji się spotkać. Nie przejmowali się tym, byli pewni że nic nie stanie im na drodze i bez względu na wszystko i tak się nie rozstaną. Nadeszła wielka chwila, dzień spotkania.. wszystko było zaplanowane, miasto, miesjce i godzina. Czekała na placu. siedziała na ławce. On spóźniał się o kilka minut. Dziewczyna niepokoiła się. Nagle podjechał chłopak na wózku inwalidzkim. -Przepraszam za spóźnienie ale nie mogłem podjechać pod chodnik. Nic nie odpowiedziała. Patrząc w martwy punkt wstała i odeszła z miesjca spotkania. Nie miał zamiaru za nią gonić.. powiedział sam do siebie - heh prawdziwa miłość ? Wstał i odszedł w przeciwną stronę
|
|
|
|
Dodaj komentarz