 |
dreamscametrue.moblo.pl
3. Nie żeby chociaż chcieli się czegoś dowiedzieć. To naprawdę dziwne. Bardzo lubię swoją klasę jest świetna ale to wszystkie jest takie płytkie . A może to tylko mó
|
|
 |
|
3. Nie żeby chociaż chcieli się czegoś dowiedzieć. To naprawdę dziwne. Bardzo lubię swoją klasę, jest świetna, ale to wszystkie jest takie "płytkie". A może to tylko mój problem. W ogóle nie potrafię zaufać, nikomu. Ani rodzicom, ani znajomym, ani samej sobie. Nie wiem dlaczego i nie wiem kiedy to się stało. Nie potrafię sobie przypomnieć czy było tak zawsze.
|
|
|
|
2.I wy nie wiecie tego o mnie. Czy naprawdę możemy mówić, że się znamy? W sumie nie narzekam, nie opowiedziałabym wam nic. Nawet tej, która teoretycznie jest najbliższa. Ufam jej, ale nie na tyle. Ufam tylko w banalnych kwestiach, obgadywania, czy takich rzeczy, że wiem, że tego nie zrobi, że nie zrobi niczego specjalnie przeciwko mnie. Tak samo ona mi. Dlatego wyśmiewamy każdego, kto nazywa naszą dwójkę przyjaciółkami. To nie to. A całej reszcie po prostu najzwyczajniej nie ufam. Nie ufam temu miastu w ogóle, więc ludzie, których znam dosłownie dwa lata (nieliczne przypadki gdzie znam dużo dłużej, ale i tu nic się nie zmienia) nic o mnie nie wiedzą.
|
|
|
|
1.
Ej no, hej. Znamy się dwa lata, ale to nie znaczy, że możemy powiedzieć, że znamy się całkowicie, że wiemy jacy jesteśmy. Wiemy jak zachowujemy się w grupie, którą znamy. Nie znamy swoich historii, swojej przeszłości, nie potrafimy spojrzeć na drugiego i powiedzieć jakie miał dzieciństwo, jakie ma relacje z rodzicami i rodzeństwem, czy w ogóle ich ma. Nie wiemy o sobie nic. Znamy się tylko zupełnie powierzchownie i powierzchownie też oceniamy. Tak sobie siedziałam i zastanawiałam się dzisiaj ilu z was, z całej 29, tak naprawdę znam. Nie znam nikogo. Nie znam niczyjej historii. Znam pojedyncze wydarzenia, a to też nie wszystkich. Nie wiem dlaczego jesteście tacy, jacy jesteście. Co was ukształtowało.
|
|
|
|
Ogarnąć się w 15 minut i wyglądać cudownie, wziąć ostatni, duży gryz tosta z dżemem, dać szybkiego buziaka facetowi marzeń z plakatu, wybiec z domu na ulicę Nowego Yorku, spędzić dzień w pracy, którą będę uwielbiać i wrócić do ciepłego, przytulnego domu. Przytulić najsłodszego psiaka, walnąć się na kanapę włączając telewizor, złapać telefon i odczytać: zaraz będę, wychodzimy do kina skarbie. Tak, właśnie tego chcę
|
|
|
|
To jest tak, jakbyś krzyczał, Ale nikt nie może cię usłyszeć. Czujesz się zawstydzony, Że ktoś może znaczyć dla ciebie tak wiele, Że bez niego czujesz się nikim. Nikt nigdy nie zrozumie, jak bardzo to boli. Czujesz się beznadziejnie, Ale nic nie może Cię uratować A kiedy jest już po wszystkim, Praktycznie marzysz o tym, by ponownie przeżywać to całe piekło, bo razem z nim przychodzą też miłe chwile.
|
|
|
|
Przeszłość gówniana, teraźniejszość nie lepsza, to chociaż o lepszą przyszłość się postaram. Ale nie pierdol, że chcieć, to móc, błagam.
|
|
|
|
Jest nam trudno, zawsze było, ale nie zmienimy tego. Nie uporządkujemy świata dla nas. Tak, aby nam było lżej i łatwiej. To świat porządkuje się sam, abyśmy mieli pod górkę. Tylko wtedy dowiemy się, na ile nas stać i będziemy mieli szsnsę uodpornić się na ból. Tylko wtedy poznamy swoją siłę i to, co drzemie w naszej duszy... Pod warunkiem, że dotrwamy do tego momentu.
|
|
|
|
“Przychodzi taki moment, że wszystko przytłacza mnie, dławi, paraliżuje. I wtedy czuję, że żyję w szklanej kuli, a świat jest zdeformowany, jakbym patrzyła przez wypukłe szkło.”
|
|
|
|
Mnie nikt nie zmusza do miłości. A nawet wręcz przeciwnie, wszyscy mi ją odradzają. Ale ta miłość jest dla mnie jak nałóg. Trwam w niej dobrowolnie, nic na siłę. Zachowuję się jak narkoman, który co dzień twierdzi, że nie musi brać, ale chce, codziennie zażywając coraz to większą dawkę. Sądzi, że to on jest tego władcą, i to on decyduje, kiedy to wszystko skończy, a w rzeczywstości rządzi nim trucizna. Ale on tego nie widzi, kiedyś to zobaczy, ale będzie już za późno, żeby tak po prostu sie od tego odciąć raz na zawsze. Ze mną jest tak samo. Jestem uzależniona od miłości. A trucizną, która coraz bardziej mnie niszczy jesteś ty.
|
|
|
|
może brakować mi słów, ale nie własnego zdania.
|
|
|
|
Pamięć to nie komputer, więc stosuje własną selekcję: kasuje to, co wydaje się bez znaczenia, żeby móc zgromadzić nowy materiał. Co gorsza czasami kasuje też to, co ma znaczenie, ale czego nie rozpamiętujemy ze względu na różne sprawy.
|
|
|
|
W życiu najlepsze jest to, że nigdy nie wiesz, jaki paradoks pokieruje Twoim losem. I co właściwie obróci się przeciwko Tobie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz