 |
choranadzieja.moblo.pl
Dawno temu żyła sobie dziewczynka która wiecznie cierpiała. Nikt nie potrafił jej zrozumieć. Pewnego dnia poszła nad rzeczkę. Usiadła na brzegu i zaczęła zastanawiać
|
|
 |
|
Dawno temu żyła sobie dziewczynka, która wiecznie cierpiała. Nikt nie potrafił jej zrozumieć. Pewnego dnia poszła nad rzeczkę. Usiadła na brzegu i zaczęła zastanawiać się nad sensem życia. Zauważyła swoje odbicie w wodzie. Wiedziała, że coś jest nie tak, ponieważ osoba po drugiej stronie była szczęśliwa. Wyciągnęła więc do niej rękę.
- Czemu jesteś taka szczęśliwa? - zapytała smutno dziewczynka.
- Bo nikt mnie tu nie rani. Chodź do mnie.
Dziewczynka złapała ją za rękę i udała się z nią w lepsze życie, nie mając możliwości powrotu do okropnej codzienności/choranadzieja.
|
|
|
|
W sumie nigdy nie starałeś się zrozumieć mnie. Chyba nie znasz Mnie wcale a Ja znam Cię doskonale/choranadzieja.
|
|
|
|
Wciąż się uśmiecham. Żyje pełnią życia. Wszystkim towarzyszy myśl, że u mnie już wszystko dobrze, że pozbierałam się po tym całym 'cierpieniu wywołanym przez kochającego skurwiela'. Nikt nie wie co tak naprawdę u mnie. Nikt nie zapyta czy wszystko w porządku. Nigdy nie sądziłam, że będę, aż na tyle dobrą aktorką aby zapisać w scenariuszu całe swoje życie/choranadzieja.
|
|
|
|
Może już dzisiaj spotkałeś człowieka z, którym spędzisz resztę życia w przytulnym domku z gromadką uroczych dzieci. Może rok temu spotkałeś osobę, która wydawała Ci się przyjacielem, a później bez skrupułów zostawiła Cię samą z dnia na dzień. Niektóre osoby i wydarzenia nas inspirują, ciekawią, a inne zagarszają lub sprawiają, że już nigdy nie będziemy tacy sami. Jedno jest pewno, nigdy nie należy tego żałować, bo każda osoba wnosi coś niepowtarzalnego i unikalnego do naszego życia/choranadzieja.
|
|
|
|
Wypłakałam wszystkie moje łzy i nie mam zamiaru do tego wracać. Rany się zabliźniły, choć potrzebowały długiego czasu, aby przestała sączyć się z nich krew. Nie liczę, że przeprosisz mnie za swoje błędy, mogę jedynie podejrzewać, że wrócisz, aby zniszczyć we mnie resztki wiary. Jednak ja wciąż oddycham, płuca dostarczają tlenu do mojego zatrutego Twoją obecnością organizmu, a serce nadal pompuje krew, mimo bólu, jakiego mu dostarczyłeś. Radzę sobie bez zbędnych pytań z Twojej strony, przecież gdybym wyszeptała, że gniję bez Twojej miłości, nie odnalazłbyś w sobie tej odrobiny człowieczeństwa, aby mi pomóc. Dlatego układam swoje życie bez Ciebie, mimo rozcinających zagojone rany wspomnień. Usunęłam Twój numer z mojego telefonu, spaliłam wszystkie wspólne zdjęcia, na których i tak nie wyszedłeś przekonująco. Nie potrzebuję żadnych pamiątek, Twoje niespełnione obietnice wystarczą, abyś kojarzył mi się z kłamcą. Teraz jesteś już tylko kolejnym epizodem do zapomnienia/choranadzieja.
|
|
|
|
Dodaj komentarz