 |
ansomia.moblo.pl
już nie rysuję serduszek na marginesie zastąpiłam je krzyżykami tak dla odmiany.
|
|
 |
|
już nie rysuję serduszek na marginesie, zastąpiłam je krzyżykami - tak dla odmiany.
|
|
|
|
- dlaczego się spóźniłaś? - dzwonek był szybszy ode mnie.
|
|
|
|
gadam z tobą pomimo tego, że szafa rozumie więcej.
|
|
|
|
obcy język w jamie ustnej nie zawsze oznacza związek.
|
|
|
|
oddała mu siebie całą, gdy obudziła się rano, była sama. wstając, obok niej leżało cztery złote w drobnych i kartka z napisem, żeby nie było, że za darmo.
|
|
|
|
znowu sztucznie zmniejszam wielkość źrenic, bo nie chcę patrzeć na świat, którego nie zdołam zmienić.
|
|
|
|
co i gdyby - to dwa niewinne słowa, ale gdy stają razem, obok siebie nabierają mocy, by prześladować cię przez całe życie. potrzeba jedynie odwagi, by dążyć za głosem serca.
|
|
|
|
siedziała na zimnej podłodze z kolejną butelką Jacka Danielsa i patrzyła się tępo przed siebie. nie czuła łez spływających po policzkach, które rozmazały cały makijaż, nie czuła nic. poczuła zimny powiew powietrza, miała wrażenie, że ktoś jest obok niej, nagle usłyszała jego wyraźny głos "skarbie jestem przy tobie, przepraszam, że cię opuściłem, ale pamiętaj, że cię kocham". rozejrzała się szybko jednak nikogo nie było, wiedziała, że wcale się nie przesłyszała. łzy popłynęły po jej policzkach, a ból zaczął rozrywać jej wnętrze. jego już nie było, była tylko ona, całkiem sama. a on był gdzieś wysoko w niebie, nie mogła go już przytulić.
|
|
|
|
i to jego spojrzenie, w którym skrywała się nasza bolesna przeszłość.
|
|
|
|
szłam chodnikiem. nieważne, że ubrane miałam nike a śnieg był do połowy łydek, bo nikt łaskawie nie ruszył dupy, żeby go odgarnąć. nie przeszkadzało mi to, jak i spadający śnieg, który powoli rozmazywał mi tusz. myślałam, tylko o sensie tego wszystkiego. czy ciągłe starania, prośby, uczucia, czy to wszystko ma jakikolwiek sens. bo co jeśli znów pokocham i zostanie mi zapomnienie, rozjebane serduszko, które tak niedawno poukładałam i hektolitry łez wylewanych codziennie.
|
|
|
|
nie opuszczam ludzi, jestem przy nich cały czas, nawet, gdy mi prosto w twarz mówią najtrudniejszą z prawd.
|
|
|
|
najgorzej jest w momentach, w których siedzisz, jesz tonami czekoladę, wypalasz milion świeczek i trzymasz w dłoniach telefon z nadzieją na jakikolwiek odzew od kogokolwiek. to się nazywa samotność, której nie jesteś w stanie przezwyciężyć. włączasz tę samą piosenkę po raz setny i nie widzisz sensu w kilku następnych godzinach, czasami nawet i dniach.
|
|
|
|
Dodaj komentarz