 |
ansomia.moblo.pl
zgubmy się we własnych uśmiechach. dojdźmy na kres świata. nauczmy się kochać własne serca. pokonajmy bezwzględne bariery rzeczywistości. razem.
|
|
 |
|
zgubmy się we własnych uśmiechach. dojdźmy na kres świata. nauczmy się kochać własne serca. pokonajmy bezwzględne bariery rzeczywistości. razem.
|
|
|
|
trzymam się tej chwili jak koła ratunkowego, przeżywając ją na nowo: zapachy, dźwięki, emocje, jakbym wciąż tam była. chciałabym. żeby to właśnie było moje ostatnie wspomnienie z tego życia - wspomnienie chwili, kiedy byłam naprawdę szczęśliwa.
|
|
|
|
wybacz, że cieszę się jak nienormalna, gdy poprosisz mnie, chociażby o pożyczenie długopisu. nie jestem w stanie kontrolować, moich wybuchów euforii.
|
|
|
|
chyba łzy mam w oczach, chociaż chyba nie mam łez, czy potrafi jeszcze ktoś uczucia mieć?
|
|
|
|
choć przez wielu jest kochana to przez życie idzie sama.
|
|
|
|
podciąć sobie żyły i zapomnieć o tej chwili.
|
|
|
|
na wargach lubi czuć dziwny niepokój.
|
|
|
|
miałam świetny dom, samochód i chłopaka, ale odinstalowałam simsy.
|
|
|
|
i może dobrze, że los nie postawił na nas.
|
|
|
|
nieważne, że ze sobą nie rozmawiamy, samo twoje istnienie mnie wkurwia.
|
|
|
|
nie za późno proszę cię, żebyś się ze mną zestarzał?
|
|
|
|
a teraz mężczyzna, który miał być zawsze przy mnie, mówi to samo innej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz