 |
anga1500.moblo.pl
Kochaj już dziś. Jutro może być za późno....
|
|
 |
|
Kochaj już dziś. Jutro może być za późno....
|
|
|
|
z poczucia winy nie da się zbudować nic na dłużej....
|
|
|
|
Co w Tobie jest takiego, że nikt nie potrafi mi Cie zastąpić?...
|
|
|
|
Szkoda, że nie powiedziałeś mi, że to dla zabawy. Może bawiłabym się tak samo jak Ty....
|
|
|
|
zapomniałam już, ale czasami wciąż widzę jego twarz, kiedy jestem sama....:(((
|
|
|
|
Ludzie sprawiają, że się śmieję. Ja sam sprawiam, że płaczę....;(((
|
|
|
|
Szpilki mamy już nie są za duże, a krawat taty nie plącze się pod nogami. Przeglądamy się w lustrze zakrzywiającym upływ czasu i w miejscu, gdzie kiedyś tak bardzo pragnęliśmy zobaczyć dorosłą, odpowiedzialną osobę, teraz usilnie dopatrujemy się dawnego dziecka. Ok, może nie my. Bo co ja mogę wiedzieć o tłumie. Może to tylko ja nagle zaczęłam słuchać piosenek z lat 90-tych bo tak bardzo przypominają mi chwile spędzone z samochodowym radiem, podczas powrotów z wycieczek rodzinnych. Szukam na półkach sklepowych tych kolorowych czekoladowych kuleczek, które zawsze przynosił mi Mikołaj. Wyciągam z garażu zakurzone sanki i zjeżdżam z górki wypierając z głowy wszystkie dorosłe przestrogi: "Uważaj, bo spadniesz, wjedziesz w drzewo, odmrozisz sobie place…".
|
|
|
|
Tylko właściwie dlaczego? Przecież stoimy już przed drzwiami, na progu przed tabliczką "Dorosłość". Nareszcie jesteśmy na tyle "duzi", żeby dosięgnąć do dzwonka. Ale palce kurczowo zaciskają się w pięści. Dlatego korzystamy z tych ostatnich chwil, które możemy spędzić w tym miejscu, na przedsionku. Siadamy na podłodze, i otwieramy walizkę z którą przyszliśmy. Po kolei wyciągamy z niej dźwięki, kształty, obrazy i oglądamy bardzo dokładnie. Na chwilę przenosimy się do "tamtych czasów", które jeszcze trochę trwają, ale już bardziej mijają. W końcu jednak jesteśmy gotowi. Gotowi aby wstać, spakować z powrotem wszystkie szpargały, przykryć je warstwą kurzu, który zdmuchniemy znów niebawem, ale tym razem już za tymi drzwiami, w które wchodzimy z uśmiechem i nadzieją.`
|
|
|
|
Teraz potrafisz tylko śmiać, z mojej naiwności...
|
|
|
|
Jest nieśmiertelność w człowieku dziecinna, naiwna i taka... pełna wiary... Buduje mosty ponad rzeczywistością, przechadza się po parku cudownej nadziei... Pod wierzbami płacze, gdy przystanie... Cieszy się wolnością z ptakami w locie... O stopień jest nad śmiercią... Sama kwiaty życia w bukiety układa... Jest młodość w człowieku nienasycona, popędliwa i taka... wciąż uparta... Nieuchwytna jak w okresie dojrzewania - zagląda do ptasich gniazd... Zraniona gniewa się jak oszukane dziecko... W piasku buduje zamki wymyślne i siebie daje innej młodości... Nie liczy lat kto jest dzieckiem w duchu... Wiecznie młody jest źródłem... światłem... życiem.... miłością...
|
|
|
|
Głęboka noc i ja... Wtulam głowę w poduszkę utkaną z myśli i gwiazd. Po policzku spływa następna słona łza, gdzieś w sercu czai się smutek i żal. W myślach układam wiersze odsłaniając swą duszę, bo przecież ten swój ból gdzieś ulokować muszę. Serce już tego nie znosi, bije jak szalone, lecz staram się jakoś zasnąć. Zamykam oczy łzami zroszone, w myślach proszę anioła stróża by mnie nie opuszczał, aby przy mnie czuwał. Lecz zostałam tylko ja i głęboka noc, a z nią natłok myśli... Czym jeszcze zaskoczy mnie los ?! Wreszcie zapadam w głęboki sen, który jest furtką duszy. Więc nadszedł już czas, by na spotkanie z Tobą wyruszyć. Głęboka noc, ja i TY. Lecz nowy dzień witam uśmiechając się niestety przez łzy...
|
|
|
|
Kiedy nie ma tu Ciebie, smętnie płynie mi czas, brakuje gwiazd na niebie, nawet mój księżyc zgasł. Kiedy Ciebie tu nie ma, najczęściej słota, deszcz, najwolniej krąży ziemia, odpływa radość gdzieś... Kiedy jesteś daleko, wiem, tęsknota mnie dogania, a smutek długim cieniem pola i lasy przysłania... Gdy blisko Ciebie nie ma, nie słyszę Twoich słów i jedno mam życzenie - ujrzeć Cię i usłyszeć znów... A kiedy mrok zapada i snują się kłęby mgły, ku sercu mi się skrada marzenie, którym jesteś TY...!
|
|
|
|
Dodaj komentarz