 |
aivilo.o.moblo.pl
Drażniłaś mnie trochę twoją manią doskonalenia się podartymi pantoflami niechęcią do przyjmowania rzeczy przyjętych.
|
|
 |
|
Drażniłaś mnie trochę twoją manią doskonalenia się, podartymi pantoflami, niechęcią do przyjmowania rzeczy przyjętych.
|
|
|
|
Rozpuszczam włosy i grzeszę w myślach, w ukryciu nocy i w snach.
|
|
|
|
pytał
czemu
siedząc z nim nocą
przy lampce
nie spuszczam wzroku
z uszka filiżanki
|
|
|
|
będziemy mieć duże łóżko z biała pościelą w purpurowe róże i ogromne poduchy do zatapiania rozczochranych
głów po ciężkich jesiennych deszczach spadających za oknami naszej maleńkiej sypialni z biało miętowymi ścianami
i włochatym dywanem w kącie na którym tak dużo się przeciez wydarzy...
|
|
|
|
Przyjdź nocą w moje ramiona. Spłyń. Trawa taka wilgotna...
Powiedziałeś, że przyjdziesz kiedy będę spała pod ciepłym kocem, jak zmoknięty kot.
Oczekuje Cię każda cząstka mojego serca, umysłu i ciała. Znowu lato, nadal pragnę rozgrzanych,
zardzewiałych chodników i tego dźwięku, gdy stawiasz nagą stopę na ostatnim ze schodów
prowadzących do mojego mieszkania z miętowymi ścianami.
Bo ja tak naprawdę zawsze zapominam zapomnieć co wydarzyło się pewnego lata za kiczowato
zdobionymi drzwiami kamienicy, do której po raz kolejny zagląda teraz przed chwilą obudzone słońce...
|
|
|
|
chodź, zrób mi jakąś krzywdę
|
|
|
|
koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To.
|
|
|
|
Chcę być smutna, rozpaczliwie, wyć, wrzeszczeć, szczypać skórę, gryźć wełniane swetry z bólu.
wić się, plątać, padać, wstawać i znów upadać.
lituj się nade mną.
tul mnie, płacz ze mną, pocieszaj, milcz, udawaj, że nic się nie dzieje.
chcę, żeby cię piekło, bolało, szczypało, dławiło, męczyło, kopało i drwiło z ciebie tak jak ze mnie.
niech łamie Ci komórki, tkanki, narządy, układy, ręce, nogi, mózg i serce.
powoli, powoli, powoli...
nie masz obrączki, nie kłuje mnie w pochwę , nie parzy, nie wycina śladów i szablonów.
wraca do mnie jedynie ta, zasrana, wieczna, zawsze wracająca.
jak bumerang, jak mucha, która chowa się przed deszczem jak zapach koszonej trawy, jak krew.
lituj się nade mną.
jestem słaba, jestem żałosna, sponiewierało mnie, ona mną poniewiera.
dzięki tobie, przez ciebie, dla ciebie.
|
|
|
|
przez niedomknięte drzwi będą nas trawić najoczywistsze koszmary więc pewnie
uciekniemy na środek łóżka i wypowiemy sobie
miłość i
|
|
|
|
rozpieszczam się swoją niedoskonałością i zatracam sie w swoich wadach
|
|
|
|
Coś, czego nigdy nie doświadczą układający ranking faceciki, bezustannie buszujący w uczelniano - klubowych sklepach z laskami, układającymi takie same, tylko rzadziej obwieszczane światu listy przebojów. Ktoś, coś, potężna siła, która każe układać się cegłom w katedry i ludziom w korowody. Jedność. To o to chodzi. Całuję ją dalej. Zataracam się w tym. Etanol zawęża mi pole widzenia tak, że gdy otwieram oczy, to wszystko wygląda, jak obserwowane w małym okienku cyfrowego aparatu wejście duszy do nieba. Tyle prysk
|
|
|
|
Chcę się z Toba kochać, mała.
Jesteś ładna. Masz śliczne usta. Drobny, lekko zadarty nos. Pieknie smukłe ciało. Smukłe, gładkie, białe. Chce cie zaczarować. Kochać sie z toba tak, jakbym miał cię ochronić i wyleczyć. Wdmuchac ci do ust wieczność.
Wiesz, to jest to coś w seksie, z czego zdaje sobie sprawę może jedna setna procenta osób - to jest tak, że chcę cie mieć, chcę, żebyś miała mKolor tekstunie i chcę, żebyśmy byli wspólnie świeci - jakby ktoś zlutował nas w jeden stop.
|
|
|
|
Dodaj komentarz