 |
aguusx33.moblo.pl
brat wszedł do mojego pokoju trochę po północy. a Ty siostra co nie śpisz? zapytał z troskliwym uśmiechem siadając na moim łóżku. nie napisał mi 'dobranoc'.
|
|
 |
|
brat wszedł do mojego pokoju trochę po północy. - a Ty, siostra, co nie śpisz? - zapytał z troskliwym uśmiechem, siadając na moim łóżku. - nie napisał mi 'dobranoc'. nie potrafię bez tego zasnąć. - odparłam ze łzami w oczach. - nawet nie wiesz jak doskonale Cię rozumiem. Ty napisz. - popatrzyłam na Niego zdezorientowana. - zaufaj mi. - i wyszedł. wzięłam do ręki komórkę i napisałam do Niego sms'a, 'kocham Cię. już tęsknię. dobranoc, skarbie.'. po minucie miałam odpowiedź. 'myślałem, że już nigdy nie napiszesz! też tęsknię, mała! kocham jak cholera. dobranoc, najpiękniejsza.' zasnęłam z uśmiechem na twarzy. śnił mi się..
|
|
|
|
przekręcałam się przez kilka godzin z boku na bok, próbując zasnąć. wreszcie nie wytrzymałam i zadzwoniłam do Niego. - a co Ty nie śpisz jeszcze? - usłyszałam. - czy możesz mi chociaż na chwilkę przestać chodzić po głowie?! - zapytałam z wyrzutem w głosie. zaśmiał się cicho. - dobranoc, piękna. - szepnął i nie rozłączając się przyłożył komórkę do klatki piersiowej. wsłuchując się w przyśpieszone kołatanie Jego serca, zasnęłam.
|
|
|
|
było po pierwszej w nocy, kiedy zasnęłam. po zaledwie kilku minutach obudził mnie dzwonek przychodzącego sms'a. zdziwiona sięgnęłam po komórkę. wiadomość była od mojego przyjaciela. odczytałam ją. 'chodź na spacer. proszę. czekam pod Twoim domem.'. pospiesznie wyskoczyłam z łóżka. ubrałam się i wyszłam. - no co chcesz? - zapytał kiedy tylko Go ujrzałam. spojrzał na mnie oczami pełnymi smutku. - co jest? - wciąż nie otrzymywałam odpowiedzi. mijały minuty. jedna, druga, trzecia, czwarta.. w końcu zaczął wolno się do mnie przybliżać. uniosłam pytająco brwi. gdy był wystarczająco blisko, pocałował mnie. po długim pocałunku, wreszcie się odezwał. - zakochałem się do cholery! - krzyknął. - w kim? - nie wiedziałam czy chcę poznać odpowiedź. - w Tobie.
|
|
|
|
wakacje są dosyć specyficznym czasem. dla jedynych to chwile z ukochaną osobą. dla drugich spotkania z przyjaciółmi, melanże. dla jeszcze innych - samotne wieczory zmagania się z bólem, z paczką chusteczek w dłoniach.
|
|
|
|
wykończ się na tych szlugach, a przyrzekam Ci, że się zabiję. nie potrafię istnieć w świecie w którym Cię nie ma.
|
|
|
|
- popatrz tu, i tu, i tu. no i jeszcze tu. tu też. - blizny? od czego? - byłam głupia. za każdym razem kiedy zmieniłeś dziewczynę na inną, coraz mniej wartościowszą, brałam do ręki żyletkę i przecinałam sobie skórę perfidną kreską. - po co? - żeby nigdy nie zapomnieć jak bawisz się dziewczynami. żeby ponownie nie zaufać i wrócić..
|
|
|
|
czy warto rozpaczać nad tym, że się rozstaliście? pomyśl logicznie. nie ten, to następny. wiem, wiem. nie chcesz innego. ale przekonasz się, że zachcesz. Ty płaczesz po nocach i ubolewasz nad tym, że odebrano Ci coś tak ważnego. postaw się teraz na przykład na miejscu rodziców, których dziecko zmarło kilka tygodni po porodzie. oni stracili coś nieodwracalnie. coś niepowtarzalnie ważnego. musieli się z tym pogodzić. Tobie też radzę pozbyć się nadziei. owszem, istnieje szansa, że On wróci. będziesz miała miłą niespodziankę. nie cierp. nie warto. nie w takim przypadku.
|
|
|
|
była zdolna nawet do tak desperackich czynów jak samobójstwo. była zdolna do wszystkiego, byleby tylko zrozumiał co stracił. wiesz co jest przykre? że Jej imię i nazwisko widnieje od roku wyryte na marmurowej płycie, a on ma już nową, dwunastą z rzędu dziewczynę.
|
|
|
|
stanęła nad brzegiem skarpy. im dłużej patrzyła w przepaść, tym bardziej kręciło Jej się w głowie. jeden korzystny powiew wiatru, jeden ruch prawej stopy, a spadnie. promienie wschodzącego słońca już wychodziły za widnokrąg. 'pewnie właśnie wstał i przygotowuje swojej niuni śniadanie do łóżka'. ta jedna, zwyczajna myśl, była jak głębokie wbicie sztyletu w sercu. Jej ciało zalała fala bólu, po policzkach spłynęły pierwszy łzy. obraz stawał się coraz mniej wyraźny. - nie rób tego. - usłyszała szept za sobą. a jednak, nie był z tą sztuczną panienką. był tu. uśmiechnęła się delikatnie. słowa jakie wypowiedział zmotywowały ją do tego desperackiego czynu. odepchnęła się na palcach. spadając w dół szydziła z Jego krzyków pełnych protestu. mógł się zastanowić wcześniej.
|
|
|
|
kiedy tylko dowiedziałam się, że jest w szpitalu, po ciężkim wypadku na motorze, wybiegłam pośpiesznie z domu. docierając na miejsce mój rękaw od bluzy ociekał. zalewałam się oceanem łez. wreszcie trafiłam na oddział. zapytałam w której leży sali. szybkim krokiem, udając spokojną poszłam do wyznaczonego pokoju. był nieprzytomny. ciężko oddychał. usiadłam na krześle obok jego łóżka, delikatnie złapałam nieruchomą dłoń w swoje. - musisz żyć. - szepnęłam łamiącym się głosem.
|
|
|
|
zainstalowałam sobie najnowsze gadu. dawniej już je miałam, ale mi nie odpowiadało. z ciekawości włączyłam archiwum. nie było tak najnowszych rozmów, które zapewne widniały w starym. ale.. o cholera! tu były rozmowy z Tobą. sprzed ponad pół roku. kiedy byliśmy tak cholernie szczęśliwi. sprzeczki kto kocha kogo bardziej. i nie tylko te rozmowy.. była jeszcze jedna, która niemiłosiernie utkwiła mi w pamięci. 13 lutego. dzień w którym miałam nadzieję, że może jednak Cię odzyskam. właśnie wtedy napisałeś, że nigdy mnie nie kochałeś..
|
|
|
|
klęczałam przy konfesjonale i przez kilka minut wymieniałam księdzu swoje grzechy. w końcu przeprosiłam za wszystkie i obiecałam poprawę. ksiądz zaczął mówić, a ja wtedy bez manier mu przerwałam. - proszę księdza.. bo jeszcze jeden grzech. którego na prawdę wolałabym nie popełniać. a cóż, robię to. w każdej sekundzie swojego życia. całą sobą. i nie mogę obiecać poprawy. a chciałabym, serio! - co to za grzech, drogie dziecko? - wolę przyznać się przed Bogiem, proszę księdza. dlatego mówię.. - no słucham. - kocham Go. - nie powinnaś uważać tego za grzech. - ale On twierdzi, że nie powinnam! że wyrządzam Mu tym same nieszczęścia, więc to chyba grzeszenie, prawda? - miłość nie jest grzechem, maleńka. no dobrze. idź już. - dziękuję.
|
|
|
|
Dodaj komentarz