 |
aboniety.moblo.pl
wyjedźmy i nigdy nie wracajmy. żyjmy w małym mieszkanku na poddaszu w jakimś nierealnym świecie gdzie każdego ranka słońce wpada przez okno i oświetla nasze uśmiechnięt
|
|
 |
|
wyjedźmy i nigdy nie wracajmy. żyjmy w małym mieszkanku na poddaszu, w jakimś nierealnym świecie, gdzie każdego ranka słońce wpada przez okno i oświetla nasze uśmiechnięte twarze`
|
|
|
|
A: ej co ty mówiłaś, że można jakoś wymazać z pamięci ?
E: nie wymazać, tylko sparwi, że On będzie Ci się obojętny. A co chciałabyś Go zapomnieć ?
-cisza...
po jej policzku spłynęła łza.
E: nie chciałabyś...
|
|
|
|
Jestem tą sentymentalną idiotką, która oddałaby miliony za rozmowy z Tobą .
|
|
|
|
-nie rozumiem tylko jednego. płaczesz przez niego, a wciąż go chcesz !
- wiesz, to się chyba nazywa miłość.
|
|
|
|
- Co byś teraz najchetniej porobiła?
- Popłakałabym sobie...tak bez powodu.
- Ja też.
- Popłaczmy razem...
- Razem?
- Tak, razem...będzie nam lżej. A później, gdy już się wypłaczemy zaczniemy się śmiać...
- Razem?
- Tak razem... będzie weselej. A jeszcze później polecimy w kierunku nieba...
- Też razem?
- Tak razem... tam gdzie mieszkają najprawdziwsze Anioły... wysoko...
- I nie spadniemy?
- Nie.
- Skąd wiesz?
- Bo będziemy tam razem... razem możemy wszystko...
|
|
|
|
Gdy zobaczysz w Jej oczach łzy, nie pytaj 'dlaczego' i tak Cię okłamie.
|
|
|
|
wiesz ? Kochałam Cię. Byłeś dla mnie numerem jeden, tym cholernym oczkiem w głowie. Moim chłopczykiem bez wad, za którego oddałabym życie. i nigdy nie pomyślałam, że będe przez Ciebie cierpieć, że będe płakać kiedy nikt nie patrzy, bo przecież jestem taka silna...że będe milion razy przypominała sobie nasze wspólne chwile, wszystkie Twoje słowa i szukała w nich kłamastw, szkoda, że przez chwile nie pomyślałeś co czuje, że ból wyżera mi serce z tej całej cholernej tęsknoty.
|
|
|
|
- Uderz mi w twarz gdy o nim wspomnę. - Nie, bo przez pół dnia, zmasakrowałabym Ci twarz.
|
|
|
|
Potem pocałował mnie i szepnął: 'Cały czas pamiętałem Twój zapach'.
|
|
|
|
nie widziałam Cię już od dobrego miesiąca. I nic. Jestem może troszke bardziej bledsza, bardziej milcząca, częściej zamiast spotkać się z ludziami wybieram sen i moją pudusię. Ale widać, że bez powietrze idzie żyć. Może i macie racje. Nie jest On jakimś cholernym pępkiem świata, ale w moim świecie był... i skłamałabym twierdząc, że o nim nie myśle. Bo cholera jasna myśle. Czasami są takie dni, gdy jest w każdej godzinie, a czasami są takie godziny, gdy jest w każdej minucie...i wciąż jeszcze mi się zdarza zasypiać i budzić z jego imieniem na ustach. A czasami jeszcze łapie się na tym, że wypatruje Go w jakimś tłumie ludzi tylko po to by na chwile zobaczyć, a później żeby znikł jak bańka mydlana...jak takie marzenie...moje marzenie...
|
|
|
|
Szczęściem był kolor jego oczu, jego śmiech,
jego obecność.
|
|
|
|
I przetacza się tsunami niespełnionych marzeń.
|
|
|
|
Dodaj komentarz