Byli kochającą się parą Przyrzekli sobie, że nigdy się nie rozstaną Spotykali się ciągle, lecz po kryjomu Bo rodzice zabronili spotykać się Nie potrafili bez siebie żyć Byli sami przeciw całemu światu Lecz przeszła przez głowe im myśl Że nadejdzie kres ich cierpieniu... Postanowili zginąć, zginąć tylko razem Ona wpatrzona w niebo On kończył wiązać już drugi sznur Zrobili to! Umarli trzymając się za ręcę... I nie czuli już nic... Ani miłości, ani cierpienia... Nastał więc pogrzeb Rodzice płaczący nad grobem swoich dzieci Zastanawiają się czy mogłi temu zapobiec Czy mogli coś zmienić...? Ale niestety już zrobić się nic nie da Można tylko popłakać W dowód duszy istnienia...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!