Nigdy nie widziałeś mnie w takim stanie, Kiedy samotność bierze górę nad rozsądkiem. Szukam przyjaciół, na siłę. Tracę grunt pod nogami i zapadam się we własną podświadomość. Biegnę drogą, która nigdy się nie skończy, Czeka mnie wieczna ucieczka przed sobą i własnymi uczuciami. Nie widzę żadnego rozwiązania, wszystko co mnie otacza traci sens. Moje błękitne oczy nie nadają już koloru niebu, zamieniły się w siwy popiół. Dłonie straciły siłę aby podtrzymywać ten świat, a barki opadły. Nogi odmawiają posłuszeństwa, zaczynam upadać. Nic już nie jest takie samo jak kiedyś, stare czasy nie wrócą. Z brakiem pomysłów na przyszłość i zamknięciem obecnego rozdziału, Idę do przodu, dla siebie, żeby kiedyś powiedzieć, że warto było upaść, By zdobyć ten życiowy Mount Everest. Zdobyć Ciebie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!