|
Usiadłam po turecku na łóżku z miną obrażonego dziecka.Bo byłam,ale tylko troszeczkę,bo z moich ust nie znikał uśmiech.Po krótkich chwili podjechał na krześle do miejsca,w którym ja siedziałam.Nic nie robił tylko przyglądał mi się z tym swoim łobuzerskim uśmiechem.Czułam,że moje policzki zaczynają płonąć,tak jak zawsze,gdy wpatrywał się we mnie.Odwracałam twarz,gdy Jego twarz zbliżyła się do mojej.Jeździł ustami i nosem po mojej twarzy tak,że czułam dreszcze na całym ciele.Uwielbiałam te uczucie.Czułam Jego delikatne pocałunki na całej mojej twarzy,aż w końcu zbliżył usta do moich,nie całował lecz delikatnie muskał je swoimi.Wiedział,że tym mnie prowokuje,że to lubię i wiedział także,że to ja skradnę pocałunek.Nie mylił się,lecz gdy próbowałam to delikatnie się odsunął.Efektem tego był grymas na mojej buzi i powrót obrażonego dziecka.Wybuchnął śmiechem biorąc mnie w ramiona i całując długo i namiętnie.Było tak pięknie..Teraz zostały tylko wspomnienia.
|
Dodaj komentarz
wlasnietojagomam:
jakbym czytała o sobie ale to nadal trwa. I chciałabym tylko powiedzieć, że faceci to sens naszego życia:) raz przychodzą i odchodzą i trzeba cieszyć się nawet wspomnieniami po nich. I nawet jakby teraz odszedł ode mnie mój facet nie nazwałabym go potworem bo za wiele z nim przeżyłam a to, że drugi człowiek przestaje kochać to już tak bywa. Nie wiemy co los dla nas szykuje a może za kilka lat spotkacie się znów i wszystko powróci ze zdwojoną siłą ?. Czas pokaże ...
