Często nie potrafię oddzielić swojego umysłu od serca i już sama nie wiem, co powinno wyznaczać mi ścieżkę, po której idę. Czasami błądzę, na chwilę gubię wyznaczony tor. Ale chyba to lubię... Przecież tak miło jest się zatracić w czymś na jakiś czas, nie prawda? Ewidentnie mam do tego słabość, ale człowiek jest tylko człowiekiem. Jestem tak strasznie nieidealną istotą, że z każdym kolejnym dniem swojego życia znajduję w sobie wady, których tak bardzo nie chciałabym mieć. Może życie nauczy mnie kiedyś dystansu do swojej osoby, bądź nauczy mnie być lepszym człowiekiem dla samej siebie, a przede wszystkim dla innych.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!